29/5/09

...ΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ!

Το Σάββατο 30 Μαίου στις 20.30 σας προσκαλούμε για μία διαφορετική εκδήλωση από τις συνήθεις ομιλίες-παρουσιάσεις. Σας προσκαλούμε να συζητήσουμε μαζί και να αναλύσουμε δύο σημαντικά θέματα-ερωτήματα που λαβάνουν αξιόλογο μερίδιο στους προβληματισμούς που αναπτύσσονται μεταξύ των ανθρώπων που ασπάζονται την Ελληνική Κοσμοθέαση-Κοσμοαντίληψη.

ΘΕΜΑ ΠΡΩΤΟ

Ένας ή πολλοί Θεοί; Υπήρχε άραγε μονοθεϊστική χροιά στην Ελληνική θεολογική σκέψη; Ποια τα ουσιαστικά διαφοροποιά στοιχεία μεταξύ μονοθεϊστικής και πολυθεϊστικής αντίληψης; Κατόπιν σύντομης κατατοπιστικής εισηγήσεως, θα αναπτυχθεί διάλογος μεταξύ των παρισταμένων με στόχο την αποσαφήνιση εννοιών και την άρση παρεξηγήσεων και των παρερμηνειών σχετικά με το θέμα.

ΘΕΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

Τελικά χρειάζεται η κοινωνία μας περισσότερη ή λιγότερη θρησκεία; Ή μήπως το ερώτημα είναι παραπλανητικό; Ποια προσέγγιση μπορεί να βοηθήσει την αναβάθμιση του ανθρώπου και κατ΄επέκταση της κοινωνίας αφού οι άνθρωποι είναι αυτοί που τη στελεχώνουν; Την αρχική -σύντομη και πάλι- εισήγηση θα ακολουθήσει διάλογος που φανταζόμαστε πως θα είναι ιδιαίτερα θερμός!

Η εισήγηση και ο συντονισμός της συζήτησης του πρώτου θέματος, θα είναι του Χρήστου Πολατίδη και του Νίκου Πρανδέκα.

Η εισήγηση και ο συντονισμός του δεύτερου θέματος, θα είναι του γνωστού συγγραφέα Μιχάλη Καλόπουλου.

Θεωρώντας πως σημαντικός δείκτης επιτυχίας μίας εκδήλωση είναι και η ενεργοποίηση και συμμετοχή των παρευρισκομένων πέρα από το ρόλο του παθητικού ακροατή, τολμούμε να εισάγουμε αυτήν την καινοτομία ελπίζοντας πως η επιτυχημένη της έκβαση θα μας ωθήσει να διοργανώνουμε συχνότερα τέτοιου είδους συγκεντρώσεις.

Με τιμή

ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΘΝΙΚΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ.

20/5/09

ΔΙΚΗΝ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΥ…

Επειδή η κατάσταση υπερβαίνει τα όρια κι αυτής ακόμη της κωμωδίας, θεωρούμε σκόπιμο να προσθέσουμε μερικά πράγματα, ως υστερόγραφο. Αφορμή αποτελεί η από 15ης Μαίου ανακοίνωση της «επιτροπής των Προμηθείων 2009», η οποία έχει ως προφανή στόχο να υπνωτίσει τους αδαείς, τους ανθρώπους που παρακολουθούν από μακριά τα πράγματα, αλλά και κάθε ανυποψίαστο γενικότερα. Αναφερόμενοι εμμέσως πλην όμως σαφώς στην άρνηση του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών (δεν τολμούν φυσικά να αναφερθούν ανοικτά και ονομαστικά) να συμπράξει στις μεθοδεύσεις τους, όλως υποκριτικά αναφέρουν πως τάχα μας… «τιμούν» (!!!) και εκφράζουν την... «λύπη» τους για την καταγγελία μας, καλώντας μας μάλιστα να το ξανασκεφθούμε στη βάση των ενωτικών προσδοκιών του κόσμου κι άλλες τέτοιες ανέξοδες μα κενού περιεχομένου μεγαλοστομίες.

Επειδή λοιπόν στον ίδιο τόπο ζούμε ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, τους καλούμε να πάψουν το… δούλεμα του κοινού και να φροντίσουν έστω και μία και μοναδική φορά στη ζωή τους να μιλήσουν με τη γλώσσα της αλήθειας! Γιατί γνωρίζουμε άριστα πως όχι μόνο δε μας τιμούν, αλλ’ αντιθέτως μας φθονούν και το έχουν κατ’ επανάληψη δείξει ανενδοίαστα σε κάθε περίπτωση! Γνωρίζουμε πως έχουν σοβαρό πρόβλημα με το Υ.Σ.Ε.Ε. Άλλοι έχουν πρόβλημα με το... «Υ». Άλλοι με το... πρώτο «Ε» κι άλλοι με το... δεύτερο. Έχουν πρόβλημα με το ότι το Υ.Σ.Ε.Ε. απορρίπτει και δε συγχρωτίζεται με πάσης φύσεως μπουρδολόγους, εψιλονολόγους, ουφόπληκτους, συνομωσιολόγους, εβραιοεξολοθρευτές. Έχουν πρόβλημα με το Υ.Σ.Ε.Ε. που αναδεικνύει έναν αρχαίο κόσμο που ουδόλως έχει να κάνει με ρατσιστικές, ομοφοβικές και παντός είδους φασιστικές διαστροφές που εμφιλοχωρούν στις κρανιακές κοιλότητες κάποιων αυτοαποκαλούμενων «ελληνοκεντρικών». Έχουν πρόβλημα που, παρ’ όλη την επί πολλά έτη λυσσαλέα και άνανδρη πολεμική τους, το Υ.Σ.Ε.Ε. μέσα στη ροή του χρόνου δυναμώνει όλο και περισσότερο, πλαισιώνεται διαρκώς από νέο κόσμο, καταγράφει συνεχώς αυξανόμενη δράση και αποτελεί τον μοναδικό αξιόπιστο συνομιλητή των επισήμων φορέων της πολιτείας.

Ο φθόνος τους εκφράστηκε και εκφράζεται με πάμπολλους τρόπους. Με ύβρεις, συκοφαντίες, λασπολογίες, εμπάργκο κάθε εκδήλωσης που οργανώνουν φορείς του Υ.Σ.Ε.Ε., «νουθεσίες» ή ακόμη και απειλές σε άτομα που σχετίζονται μαζί τους προκειμένου να μην προσέρχονται σε εκδηλώσεις του Υ.Σ.Ε.Ε. Β. Ελλάδος και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς! Τους πληροφορούμε πως ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΑ αν τυχόν έχουν ψευδαισθήσεις περί του αντιθέτου.

Τέλος δε, οι εκκλήσεις τους για ομοψυχία και ενωτικό κλίμα είναι τόσο ψευδείς, που μπροστά τους ο βαρώνος Μινχάουζεν θα έμοιαζε με παιδάκι του νηπιαγωγείου που προσπαθεί να κρύψει το σκισμένο του γόνατο από τη μητέρα του! Γιατί εκστομίζονται από ανθρώπους που λυμαίνονται ανοικτά τα «Προμήθεια», προσπαθούν εν είδη βιτρίνας να παρουσιάζουν ως τάχα συμμετέχοντες στην «επιτροπή» τους τρίτους ανθρώπους, ενώ στην πράξη κόβουν και ράβουν όπως ακριβώς αυτοί θέλουν, δίχως την παραμικρή συνεννόηση και συναποδοχή των ενεργειών τους, όπως άλλωστε ενήργησαν και το 2007, όταν ετσιθελικά και φυσικά πραξικοπηματικά ανέλαβαν εξ ολοκλήρου (κατέλαβαν) την διαχείριση των «Προμηθείων».

Η μόνη θετική υπηρεσία που θα μπορούσαν να προσφέρουν αυτά τα άτομα, θα ήταν να πάψουν να εκστομίζουν μεγαλοστομίες για «επανελλήνιση», «Ελληνικό πνεύμα», «Πολιτισμό», κλπ. Γιατί μόνο για βυζαντινές μηχανορραφίες, καιροσκοπισμούς και κάθε είδους εκδήλωση χατζηρωμιοσύνης έχουν πολλάκις αποδείξει πως είναι ικανοί. Η πραγματική επανελλήνιση απαιτεί Ήθος. Ποιότητα. Θάρρος και φιλαλήθεια. Κι όποιος γνωρίζει απλά και μόνο την ορθογραφία αυτών των λέξεων, μόνο ζημιά μπορεί να κάνει στα μεγάλα και ουσιαστικά οράματα.

Αυτά τα ολίγα συμπληρωματικά για να μη μας περνούν και για ηλίθιους και για να μην παραμυθιάζουν τους μη γνωρίζοντες.

ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

Πηγή: www.yseeve.gr

18/5/09

…ΚΑΙ Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Να λοιπόν που έφθασε η στιγμή να μιλήσουμε ανοικτά και να αποκαλύψουμε όλη την αλήθεια σχετικά με τα ταλαιπωρημένα Προμήθεια. Γιατί τώρα κι όχι προ διετίας θα αναρωτηθούν ορισμένοι. Γιατί δεν υπάρχει κανείς τόσο ισχυρός λόγος όσο θεωρούσαμε πως υπήρχε έως και σήμερα για να μην εκθέσουμε πράγματα και καταστάσεις. Γιατί παρά τη συσσωρευμένη πίκρα και το αίσθημα αδικίας που νιώθαμε μέσα μας, θεωρούσαμε πως υπήρχε ίσως ακόμη μια ελπίδα.

Το γεγονός πως μεταξύ των διοργανωτών υπήρχαν ορισμένες καθαρές ψυχές, ορισμένες λογικές φωνές που άφηναν κάποια περιθώρια για έντιμες συνεννοήσεις ενώ παράλληλα μας ζητούσαν να μην προχωρήσουμε σε ανοικτές αποκαλύψεις «για το καλό της υπόθεσης», η συμμετοχή της Δελφύος και του Καβείρου -έστω και με δύσθυμη διάθεση από τη μεριά των διοργανωτών- στα δρώμενα και η συνακόλουθη προσδοκία για αλλαγή κατάστασης επί τω βελτίω με την παράλληλη προσδοκία της απομόνωσης των υπαιτίων της κατάπτωσης των Προμηθείων ήταν οι βασικοί λόγοι για τους οποίους σιωπούσαμε επισήμως μέχρι και σήμερα. Από τη μια όμως όταν πληροφορούμαστε παραιτήσεις λογικών και αγνών ανθρώπων από την επιτροπή τέλεσης των Προμηθείων κι από την άλλη όταν λαμβάνουν χώρα μεθοδεύσεις όπως αυτή που έχει να κάνει με την τέλεση της Ιεροπραξίας για το θερινό ηλιοστάσιο (και που παρεμπιπτόντως για εμάς τους βορειοελλαδίτες μέλη του ΥΣΕΕ ήταν κάτι το απολύτως αναμενόμενο) όπου με πλάγιο τρόπο αποκλείεται η Δελφύς από τις εκδηλώσεις της Κυριακής, αντιλαμβανόμαστε πως η κατάσταση έχει πιάσει πραγματικά πάτο. Αντιλαμβανόμαστε πως η υπόθεση Προμήθεια υπό το υπάρχον καθεστώς έχει οριστικά και αμετάκλητα τελειώσει για μας. Ορισμένοι άνθρωποι που έχουν σημαντική μερίδα στην ευθύνη της διοργάνωσης δείχνουν πλέον με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι μισούν το ΥΣΕΕ (όχι πως δεν το γνωρίζαμε νωρίτερα!) και επιδιώκουν με κάθε τρόπο να το πλήξουν, όσο περνάει από το χέρι τους. Έχοντας εν πολλοίς καπηλευθεί πραξικοπηματικά την υπόθεση Προμήθεια, ασεβείς προς την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ προσφορά του ΥΣΕΕ και των φορέων του στην υπόθεση Προμήθεια, συνεχίζουν τη γεμάτη μίσος τακτική τους αποκλείοντας τη συμμετοχή του ΥΣΕΕ από τα δρώμενα μέσω ανυπόγραφων και πολύ φοβόμαστε αυθαιρέτων αποφάσεων που λαμβάνουν κάποιοι πολύ συγκεκριμένοι άνθρωποι ερήμην των υπολοίπων, όπως άλλωστε καταμαρτυρείται και από την αντίδραση του ιδίου του Τρύφωνα Ολύμπιου μόλις πληροφορήθηκε τα καθέκαστα και έσπευσε ξαφνιασμένος να αποδοκιμάσει αυτές τις μεθοδεύσεις εγγράφως σε ηλεκτρονικό του μήνυμα προς το ΥΣΕΕ υποσχόμενος να αναλάβει πρωτοβουλίες για να αποκαταστήσει την τάξη. Πολύ αργά όμως...

Το ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος, αναπόσπαστο οργανικό κομμάτι του ΥΣΕΕ, αποσύρει κάθε υποστήριξή του προς αυτά τα Προμήθεια καταγγέλοντας τους υπαιτίους της εξέλιξης αυτής ως ανθρώπους επιζήμιους για την τόσο αμφιλεγόμενη «επανελλήνιση», ως ανθρώπους που καταρράκωσαν την αγνότητα αυτής της γιορτής, εισήγαγαν βυζαντινισμούς, μηχανορραφίες, πραξικοπηματικές λογικές και οδηγούν τα Προμήθεια σε εξαιρετικά νεφελώδεις ατραπούς.

ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΑΣ ΤΟ 2005

Το ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος όταν έπρεπε και χρειάστηκε ήταν εκεί. Συνδιοργάνωσε το 2005 και 2006 τα Προμήθεια μαζί με την ομάδα Απόλλων μιας κι ο ρόλος άλλων φορέων που εμφανίζονταν στο έντυπο πρόγραμμα αυτών των ετών ήταν στην καλύτερη περίπτωση καθαρά διακοσμητικός. Μπορεί να δραστηριοποιήθηκαν λίγα άτομα συγκριτικά με το συνδιοργανωτή φορέα στην προετοιμασία των Προμηθείων, πλην όμως η συμμετοχή τους ήταν ουσιαστικότατη σε όλες τα κρίσιμες παραμέτρους της διοργάνωσης. Η διακίνηση των λαχνών (μεγάλο μέρος των εσόδων τόσο από προπώληση όσο και από διακίνηση τους επάνω στον Όλυμπο προήλθαν από τα μέλη του ΥΣΕΕ), τα μπλουζάκια με το λογότυπο των Προμηθείων ήταν ευθύνη που ανέλαβε το ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος. Το ίδιο και η ανεύρεση δωροθετών μαζί με την προμήθεια του αγάλματος για τον πρώτο τυχερό λαχνό. Οι ρόλοι – κλειδί στο κεντρικό δρώμενο του Σαββάτου ήταν κατά μεγάλο μέρος στις πλάτες μελών του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος. Η διαδικτυακή προβολή και η έκδοση της αφίσας των Προμηθείων εκτελέστηκαν από μέλος του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος. Μέλη και φίλοι του προσέφεραν στην περιφρούρηση κατά το τριήμερο αλλά και στο θέμα της ομαλής διυθέτησης των χώρων στάθμευσης την Παρασκευή και το Σάββατο. Είμασταν εκεί και συντελέσαμε τα μέγιστα για την επιτυχή διοργάνωση των εκδηλώσεων. Και φυσικά τιμήσαμε απολύτως την έννοια της συνεργασίας. Ουδέποτε τοποθετήσαμε κάτι προσωπικό πάνω από την κεντρική ιδέα και Αξία της υπόθεσης που ονομάζεται Προμήθεια, καθώς ουδέποτε προέβημεν σε μονομερείς ενέργειες. Κάθε ιδέα ή άποψη που είχαμε, την καταθέταμε στο τραπέζι προς συζήτηση με το συνδιοργανωτή φορέα. Ουδέποτε ανακοινώσαμε πως κανονίσαμε κάτι άνευ της γνώσης και της αποδοχης της πρότασης από τους συνδιοργανωτές. Γιατί πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι ο Τρύφων Ολύμπιος εξουσιοδότησε γραπτώς τη διοργάνωση των Προμηθείων από τη στιγμή της αποχώρησής του ΣΕ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΕΠΙΓΟΝΟΥΣ! Αυτός ήταν ο απαραίτητος όρος που έπρεπε να πληρείται προκειμένου να δώσει τη συναίνεσή του ο γεννήτωρ του θεσμού των Προμηθείων για τη συνέχιση τους. Σε οργανωμένους φορείς που θα έπρεπε να συνεργαστούν και να συναποφασίζουν για οτιδήποτε σχετικό με τα Προμήθεια. Σεβαστήκαμε και τηρήσαμε κατά γράμμα αυτήν την αρχή. Και υποχωρήσαμε πολλές φορές όταν υπήρξαν περιπτώσεις διαφωνίας για διάφορα θέματα, ακριβώς για να μην κινδυνεύσει η διοργάνωση επειδή ως ιδέα υπερέβαινε τον καθένα προσωπικά και ο κεντρικός σκοπός έπρεπε να είναι η καλύτερη δυνατή τέλεση των Προμηθείων και όχι οι όποιες προσωπικές επιδιώξεις ή κολλήματα.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΤΟΣΟ ΡΟΔΙΝΑ ΟΣΟ ΦΑΙΝΟΝΤΑΝ

Προκλήσεις έλαβαν χώρα πολλές. Ιδίως από το 2006. Φάνηκε μία τεράστια διαφορά στη φιλοσοφία και τον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων μεταξύ ημών και των συνδιοργανωτών μας. Το ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος είχε ως μοναδικό προσανατολισμό την ποιοτικότερη δυνατή τέλεση των Προμηθείων. Ουδέποτε είδαμε τα Προμήθεια ως μέσο για να κάνουμε λεζάντα κατά το κοινώς λεγόμενον. Ουδέποτε τα αντιμετωπίσαμε ως μέσο προβολής. Δε λέμε ότι είναι σώνει και καλά κακό το να επιζητήσεις την αναγνώριση, την επιδοκιμασία, το χειροκρότημα και εν τέλει την προβολή.
Πως όμως; Εδώ βρίσκεται η τεράστια και ειδοποιός συνάμα διαφορά... Για εμάς, αυτή θα πρέπει να έλθει στο τέλος! Θα πρέπει να έρθει ως επιστέγασμα ενός όμορφου ψυχαγωγικού, επιμορφωτικού τριημέρου που άγγιξε τις ψυχές των συμμετεχόντων. Που τους παρείχε όμορφες στιγμές, που τους έδωσε ένα τριήμερο γεμάτο καλές αναμνήσεις προκειμένου να ξαναδώσουμε ραντεβού για την επόμενη χρονιά στον ίδιο χώρο. Η όποια αναγνώριση αν είναι να έλθει ας έλθει ως το ευχαριστώ του κόσμου που ήλθε και ευχαριστήθηκε. Η προβολή του οργανωμένου φορέα ας έλθει ως επιβράβευση των προσπαθειών του που παρήγαγαν ένα όμορφο αποτέλεσμα και επομένως προσέδωσαν την εικόνα ενός φορέα ικανού, στελεχωμένου από εργατικούς και ποιοτικούς ανθρώπους. Ενός φορέα που παράγει χειροπιαστό έργο. Δυστυχώς όμως, αυτή η φιλοσοφία κι αυτός ο τρόπος σκέψης ήταν μόνο δικός μας. Γιατί υπάρχει και η άλλη οπτική. Αυτή που θέλει να θέτει ως αυτοσκοπό την προβολή και την ικανοποίηση των υπερτροφικών «Εγώ» κάποιων ανθρώπων δίχως καμία έμφαση σε Αξίες. Και εν προκειμένω, ήταν η λογική που υπαγόρευε πως η προβολή εξασφαλίζεται και μόνο από το γεγονός πως εμφανίζομαι ως διοργανωτής κάποιας εκδήλωσης...

ΤΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑΜΕ...

Οι «φίλοι» συνδιοργανωτές του Απόλλωνα ακολούθησαν αυτήν την οδό. Είναι γνωστό σε όλους πως μοναδική δραστηριότητα του συλλόγου αυτού, είναι το οτιδήποτε έχει να κάνει με τα Προμήθεια. Μπορεί σε παλαιότερες εποχές ο σύλλογος αυτός να είχε επιδείξει μία πολύ μεγαλύτερη δυναμική. Τότε όμως και φυσικά έτσι συνέχισε κι έκτοτε, πέραν των Προμηθείων καμία άλλη δραστηριότητα δεν επεδείκνυε. Και προφανέστατα βλέποντας την τεράστια επιτυχία που είχε η διοργάνωση του 2005 θέλησαν να πάρουν όλη τη δόξα θεωρώντας αφ’ ενός μεν εαυτούς ικανούς να φέρουν εις πέρας και μόνοι τους τη διοργάνωση, αφ’ ετέρου δε δυναμιτίζοντας με εντυπωσιακή συχνότητα το κλίμα της συνεργασίας και παραβαίνοντας συνεχώς τους όρους εκείνους που εξασφαλίζουν μία στοιχειωδώς ομαλή σύμπραξη. Στο πλαίσιο αυτό, έλαβαν χώρα πολλές μονομερείς ενέργειες δίχως την παραμικρή συνεννόηση. «Συμφωνήθηκε» εξωπραγματική αμοιβή 1.000 ευρώ προς τον καλλιτεχνικό υπεύθυνο των Προμηθείων που «συμπτωματικώς» ήταν (και παραμένει στη θέση του έως και σήμερα) άνθρωπος του Απόλλωνα! Κανονίστηκε συνεργασία με επαγγελματικό συνεργείο βιντεοσκόπησης έναντι 600 ευρώ προκειμένου λέει να γυριστεί επαγγελματικό DVD το οποίο και θα πωλούνταν αργότερα για να συλλεχθούν έσοδα! Και σειρά άλλων ενεργειών που δεν τις αναφέρουμε προκειμένου να μην αναλωθούμε σε περιπτωσιολογία. Ενδεικτική μόνο η αναφορά στις ανωτέρω περιπτώσεις, επειδή εξ αιτίας τέτοιων αστοχιών, μολονότι τα έσοδα από πωλήσεις λαχνών, από μπλουζάκια, την πώληση του κυκεώνα ήταν σχεδόν διπλάσια από την πρώτη χρονιά, η διοργάνωση εμφάνισε οικονομικό έλλειμμα έναντι πλεονάσματος το 2005! Αλλά μακάρι να ήταν μόνον αυτά. Οι «φίλοι» και συνδιοργανωτές απαίτησαν με προσβλητικές διαθέσεις να μάθουν γιατί στην Αθήνα όταν μιλούν για τα Προμήθεια όλοι μιλούν για το ΥΣΕΕ και ελάχιστοι γνωρίουν για τον Απόλλωνα! Φυσικά, ο οργίλος πρόεδρος του Απόλλωνα που εξέφραζε αυτήν την «αγανάκτηση», ουδεμία πληροφόρηση είχε πως διέρρεε κάτι τέτοιο από το ΥΣΕΕ. Και πως να έχει άλλωστε από τη στιγμή που αυτό θα ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Πολύ απλά, ουδεμία σχέση έχει η εμβέλεια και αναγνωρισιμότητα του ΥΣΕΕ με αυτήν του Απόλλωνα που είναι ένας σύλλογος καθαρά τοπικής εμβέλειας με ανύπαρκτη πλην των Προμηθείων δραστηριότητα. Λογικότατα λοιπόν οι διαμένοντας στη νότιο Ελλάδα θα έκαναν λόγο για το ΥΣΕΕ δίχως φυσικά να έχουν την παραμικρή διάθεση προσβολής εις βάρος του Απόλλωνα. Αν έχεις όμως τη μύγα... Γιατί η πικρή αλήθεια, λέει ότι το ΥΣΕΕ τίμησε και με το παραπάνω τον Απόλλωνα για την –πράγματι- καθοριστική συμβολή του στη διοργάνωση του 2005 και δεν έχουμε το παραμικρό πρόβλημα να το επαναλάβουμε και σήμερα, εν έτει 2009. Δεν έχει κανείς παρά να θυμηθεί ή να ανατρέξει στο αφιέρωμα του περιοδικού «Τρίτο Μάτι» του Αυγούστου του 2005, το οποίο γράφτηκε από ελεύθερο συνεργάτη του περιοδικού και μετέπειτα μέλος του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος και είχε τη βοήθεια του εκπροσώπου του ΥΣΕΕ Β. Ελάδος Νίκου Πρανδέκα στη συγγραφή του αφιερώματος. Θα δει κανείς μία όχι απλά αντικειμενική παρουσίαση, αλλά και ιδιαίτερη έμφαση και επιβράβευση στον Απόλλωνα στον οποίο αναγνωρίσθηκε όχι απλά μία σημαντική, αλλά και ποσοτικά ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ συμμετοχή και βάρος στη διοργάνωση των Προμηθείων!!! Γιατί; Επειδή πολύ απλά εμείς τιμούμε τους συνεργάτες όταν αγωνιζόμαστε από κοινού για έναν ανώτερο σκοπό. Επειδή δεν διακατεχόμαστε από κανένα απολύτως κόμπλεξ και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να αναγνωρίσουμε και να αποδώσουμε εύσημα και με έφθονη γενναιοδωρία όταν αισθανόμαστε πως κάποιος το αξίζει. Ακόμη και να «ρίξουμε» τους εαυτούς μας λιγάκι προκειμένου να υπηρετηθεί με τον καλύτερο τρόπο ένας ανώτερος σκοπός και η ΑΞΙΑ που ονομάζεται συνεργασία.

ΕΔΩ ΓΕΛΑΝΕ!

Κι όμως! Ακόμη κι εδώ οι συνδιοργανωτές μας προσήψαν μομφή στον εκπρόσωπο του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος επειδή δεν τους ειδοποίησε για να συγγράψουν από κοινού το άρθρο! Και μολονότι κατά δήλωσή τους το άρθρο ήταν πάρα πολύ καλό και αντικειμενικό, δήλωσαν ενοχλημένοι! Λες και δεν υπήρχε αρθρογράφος. Λες και το περιοδικό δια του συνεργάτη του είχε καμμία υποχρέωση να απευθυνθεί σε οποιονδήποτε για να γραφτεί ένα αφιέρωμα! Αξιοποίησε απλώς ο αρθρογράφος τη γνωριμία του με τον εκπρόσωπο του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος Νίκο Πρανδέκα έτσι ώστε να έχει όλες τις λεπτομέρειες της διοργάνωσης στη διάθεσή του. Και βέβαια, σεβάστηκε την υπόδειξή του όπως αποδοθεί ιδαίτερη τιμή στο σύλλογο του Απόλλωνα καθώς επίσης και τη αναφορά του δικού του ονόματος σε οποιοδήποτε σημείο του άρθρου. Νομίζουμε ότι η χαώδης διαφορά στους τρόπους σκέψης αποτυπώνεται ανάγλυφα.

Δεχθήκαμε επίσης σκωπτικά σχόλια αν όχι κι επιθέσεις επειδή το ΥΣΕΕ συγκεντρώνει αρκετές αντιπάθειες κάποιων ανθρώπων με κορυφαίο παράδειγμα τη γνωστή και μη εξαιρετέα... Ντορέττα Πέππα!!! Πέραν του ότι είναι τιμή μας να είμαστε δέκτες αντιπαθειών απο τέτοιους ανθρώπους, η επίθεση αυτή από τους συνδιοργανωτές μας ήταν παντελώς προσχηματική. Υποτίθεται πως ο λόγος ανησυχίας τους, ήταν μήπως και σαμποταριστούν τα Προμήθεια και αποτύχουν εξ αιτίας της εχθρότητας που εκδηλώνουν κάποιοι προς το ΥΣΕΕ γενικώς κι επομένως μήπως εξαιτίας αυτής της εχθρότητας το ΥΣΕΕ γενικώς αποτελέσει βαρίδιο(!!!) για τα Προμήθεια και υπάρξει αποτυχία αναφορικά με το κεφάλαιο προσέλευση πλήθους! Δεν υπήρχε πιο ανόητη αιτίαση... Γιατί κατά πρώτον άτομα όπως η τέως προεδρος του ΕΛΗΝΑΙΣ ουδέποτε είχε πατήσει το πόδι της στα Προμήθεια και συνεπώς για ποιο δυνητικό σαμποτάρισμα μπορεί να μιλήσει κανείς όταν αναφέρεται σε άτομα μονίμως απόντα. Κατά δεύτερον, όλοι όσοι ξινίζουν με το ΥΣΕΕ είναι όλοι μαζί τόσοι, όσο ένα μικρό κλάσμα του αριθμού των μελών του ΥΣΕΕ και κατά τρίτον η μαζική παρουσία των μελών του ΥΣΕΕ ήταν τόσο φανερή, που φάνηκε περίτρανα ποιοί στηρίζουν με έργα τα Προμήθεια. Αλλά ήταν ίσως κι αυτος ένας λόγος που οι συνδιοργανωτές ένοιωσαν μειονεκτικά...
Δεχθήκαμε επίθεση επειδή τα μέλη του ΥΣΕΕ φορούσαν μπλουζάκια της οργάνωσης. (κι ας ήταν αυτά επίσης που αγόρασαν παραπάνω από τα μισά μπλουζάκια των Προμηθείων!) Επίθεση ακόμη επειδή το 2005 ο εκπρόσωπος του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος εμφανίστηκε ως συντονιστής της φιλοσοφικής βραδιάς της Παρασκευής φορώντας μπλουζάκι του ΥΣΕΕ! Όσο κι αν επισημάνθηκε ότι δε διατυπώθηκε η παραμικρή απαίτηση από τους «φίλους» του Απόλλωνα να μη φορούν διακριτικά του συλλόγου τους, εντούτοις, για να μη χαλάσουν καρδιές ο εκπρόσωπος του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος ζήτησε συγγνώμη και άλλαξε ένδυση έως και το τέλος των Προμηθείων, παρατηρώντας ταυτόχρονα ότι θα μπορούσαν και οι ίδιοι να έχουν μπλουζάκια με τα διακριτικά του συλλόγου τους! Και από το γεγονός ότι στη διοργάνωση του 2006 έφεραν τέτοια μπλουζάκια και μάλιστα τα μοίραζαν σε όλον τον κόσμο, δείχνει ξεκάθαρα ότι δεν ήταν το πρόβλημά τους αυτό καθαυτό η ένδυση με διακριτικά, αλλά το ότι δεν το είχαν σκεφθεί την προηγούμενη χρονιά!
Σε όλες αυτές και πολλές άλλες ακόμη προκλήσεις, όπως αυτή με τις απειλές του Ιωάννη Φουράκη εις βάρος των Προμηθείων και του ΥΣΕΕ γενικώς όπου δεν επιδείχθηκε η παραμικρή συμπαράσταση και συμπαράταξη αλλ’ αντιθέτως στην καλύτερη περίπτωση παγερή αδιαφορία, ουδέποτε τεντώσαμε το σχοινί. Ρίξαμε πολύ νερό στο κρασί μας. Προτιμήσαμε μία υποχωρητική και απορροφητική των εντάσεων στάση χάριν του ιδίου του θεσμού. Δε θίξαμε από λεπτότητα το ζήτημα της ανάγωγης συμπεριφοράς αρκετών από τα κορίτσια του χορού που ήταν κόρες μελών του Απόλλωνα και δημιουργούσαν διαρκώς προβλήματα με την ανοχή τουλάχιστον των γονέων τους. Δε δημοσιοποιήσαμε το παραμικρό από τα παραπάνω και άλλα τόσα επεισόδια. Σεβόμασταν απεριόριστα το θεσμό και τον κόσμο που περίμενε με λαχτάρα να έλθει να περάσει ένα όμορφο Ελληνικό τριήμερο. Οι μεθοδεύσεις όμως ήταν πια ορατές. Και έμελλε να επέλθει η ρήξη το 2007...

ΩΣ ΕΔΩ!

Αφού η προετοιμασία ξεκίνησε στους ίδιους ρυθμούς, με μονομερείς και δίχως την παραμικρή διασυλλογική συζήτηση αποφάσεις για διάφορα ζητήματα, την εκπροσώπηση της επιτροπής από τον τότε πρόεδρο του Απόλλωνα και τον εξαιρετικά αμφιλεγόμενο και επαγγελματία υπεύθυνο των καλλιτεχνικών σε τηλεοπτική εκπομπή πανελλήνιας εμβέλεια όπου απλώς γνωστοποιήθηκε στον εκπρόσωπο του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος το ότι βρίσκονταν καθ’ οδόν προς την Αθήνα για να μιλήσουν για τα Προμήθεια (και φυσικά δεν επρόκειτο να εγείρουμε την παραμικρή ένσταση ή απαίτηση σμμετοχής μας. Δεν έχουμε κανένα κόμπλεξ ούτε και λαχταρούμε σώνε και καλά να βγούμε στο γυαλί...) Ουδεμία συζήτηση έγινε νωρίτερα, ουδέν θέμα διασυλλογικής εκπροσώπησης τέθηκε. Παρά ταύτα, ούτε τότε διατυπώσαμε κάποιο παράπονο έχοντας κατά νου ότι σημασία έχει η προβολή του θεσμού κι ότι αυτοί που πήγαν, θα προέβαλαν τα Προμήθεια κι αυτό ήταν που μετρούσε. Ας φανταστεί στο σημείο αυτό ο αναγνώστης τι θέμα επρόκειτο να δημιουργθεί στην υποθετική περίπτωση που οι ρόλοι ήταν αντεστραμμένοι...
Ώσπου πλέον, στα μέσα του Απριλίου έγινε το μπαμ! Σε κάποια από τις συναντήσεις της διασυλλογικής επιτροπής, προτάθηκε να διατυπώσουμε προσκλήσεις προς διάφορους συλλογικούς όπως αυτοί παρουσιάσουν κάποια δημιουργία τους στα Προμήθεια. Αφού καταλήξαμε στο ότι επρόκειτο για μια καλή ιδέα, δίχως την παραμικρή συνεννόηση ο πρόεδρος του Απόλλωνα ξεκίνησε αυτόβουλα τηλεφωνικές επαφές με διάφορα πρόσωπα προσκλώντας τα επίσημα. Μεταξύ των προσώπων αυτών ήταν και η...Ντορέττα Πέππα ! Την παραμονή της καθόδου του εκπροσώπου του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος Νίκου Πρανδέκα στην Αθήνα για εργασίες σχετικές με τα Προμήθεια και για να λάβει μέρος στη συνέλευση του 12μελούς Πολιτικού Συμβουλίου του ΕΑΡ στο οποίο συμμετείχε τότε, ο πρόεδρος του Απόλλωνα του ανακοίνωσε ότι προσκάλεσε και την προαναφερθείσα κυρία. Στην ένσταση του εκπροσώπου του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος, ούτε λίγο ούτε πολύ απάντησε πως αυτός την κάλεσε, δε γίνεται να ανακαλέσει την πρόσκληση., πως δε θα γίνονται προσκλήσεις με κριτήριο το ποιους εγκρίνει το ΥΣΕΕ και ποιους όχι και η Ντορέτα θα έρθει είτε το θέλουμε είτε όχι! Εκπληκτική αναμφίβολα επίδειξη συνεργατικού πνεύματος... Φυσικά, ο εκπρόσωπος του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος δε στάθηκε δυνατό να κάνει κάποια έκπτωση αξιών στην προκειμένη περίπτωση! Κι όχι μόνον αυτό, αλλά ως όφειλε και από την ιδιότητά του ως μέλος του 12μελούς Π.Σ. του ΕΑΡ ενημέρωσε σχετικά τα υπόλοιπα μέλη μιας και πέραν όλων των άλλων, το ΕΑΡ και μέσω δημόσιας εκπεφρασμένης θέσης του είχε αποκλείσει κατηγορηματικά κάθε συνεύρεση με την κ. Πέππα και κάθε είδους συγχρωτισμό με αυτήν και το σωματείο της. Επιπλέον δε, ως επιτροπή των Προμηθείων, αναμέναμε τεράστια βοήθεια σε όλα τα επίπεδα από το ΕΑΡ για τα Προμήθεια του 2007. Θα ήταν για το ΕΑΡ η πρώτη πανελλήνια συγκέντρωση φίλων και μελών, ευκαιρία για δυναμικό «παρών» και φυσικά από τη μαζικότητα της συμμετοχής θα επωφελούντο τα μάλα και τα Προμήθεια καθαυτά. Φυσικά, εντελώς προσχηματικά, οι άνθρωποι του Απόλλωνα θεώρησαν εχθρική προς τα Προμήθεια τη γνωστοποίηση καταγγελία του εκπροσώπου του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδας περί επίσημης πρόσκλησης της κ. Πέππα! Άραγε πόση κουτοπονηριά χρειάζεται κανείς για να σκεφθεί έτσι; Από τη μια δηλαδή, επιθυμούμε διακαώς τη μαζική κι επίσημη παρουσία του ΕΑΡ στα Προμήθεια από το οποίο αναμένουμε και σημαντική βοήθεια, από την άλλη προχωρούμε σε ενέργειες προβοκατόρικες προς το ΕΑΡ καλώντας ανθρώπους με τους οποίους το ΕΑΡ έχει δεδηλωμένη και αδιαπραγμάτευτη θέση περί απόλυτης αγνόησης! Φυσικά, και με τις ανάλογες νουθεσίες των υπολοίπων μελών του Π.Σ. του ΕΑΡ η πρόσκληση προς την κ. Πέππα ανακλήθηκε. Το γυαλί όμως είχε ήδη ραγίσει.

ΒΡΕ ΚΑΛΩΣ ΤΟΝ...ΠΡΟΕΔΡΟ!

Η ανοιχτή πια προκλητικότητα συνέχισε να εκδηλώνεται με κάθε τρόπο, ώσπου φτάσαμε και στο σημείο να κυκλοφορήσει ανακοίνωση της επιτροπής των Προμηθείων (ανακοίνωση Απόλλωνος δηλαδή) δίχως την παραμικρή συνεννόηση και η οποία υπογράφονταν φαρδιά πλατιά από τον κ. Μανώλη Σαραλή ως πρόεδρο της επιτροπής!!! Μάθαμε δηλαδή ξαφνικά μετά από 2 γεμάτα χρόνια, ότι η επιτροπή αυτή είχε και...πρόεδρο! Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει δηλαδή! Ο άνθρωπος που έβλεπε καπέλα ακόμη και στον ύπνο του (γιατί διαρκώς για φόβους καπελώματος εξέφραζε αγωνίες) φορούσε το πλέον φαρδύ καπέλλο στην υπόθεση Προμήθεια αυτοαναγορευόμενος ως πρόεδρος μίας επιτροπής που στο κάτω κάτω ήταν άτυπη και στηριγμένη σε αυτό που λέμε «λόγω τιμής» επάνω στις παρακαταθήκες του Τρύφωνα Ολύμπιου. Μία επιτροπή η οποία δεν είχε καν μπει στη διαδικασία του να σκεφθεί να διεξάγει αρχαιρεσίες για την πολύ απλό λόγο ότι δεν τίθετο από την ίδια της τη φύση θέμα για κάτι τέτοιο. Ακολούθησε σε οργίλο ύφος προσωπικό e mail του εκπροσώπου του ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος που με βαριές είναι η αλήθεια εκφράσεις καλούσε τα μέλη του Απόλλωνα να σοβαρευτούν και να αφήσουν στην άκρη αυτού του είδους τις συμπεριφορές.

ΟΤΑΝ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙ ΚΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΑΤΖΑΚΙΑ!

Φυσικά, εντελώς προσχηματικά όπως θα δειχθεί και κατωτέρω, ο Απόλλων δεν αποφάσισε απλά ότι διακόπτει τη συνεργασία με το ΥΣΕΕ Β Ελλάδος, αλλά ότι...αποβάλλει από την επιτροπή το ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος και τον εκπρόσωπό του! Στην παρατήρηση με ποιο δικαίωμα αποβάλλει ο ένα φορέας τον άλλο, η απάντηση ήταν πως ο Απόλλων έχει τρία μέλη σε μία πενταμελή επιτροπή (!) κι επειδή λοιπόν έχει την απόλυτη πλειοψηφία, η επιτροπή κάνει ότι πει ο Απόλλων!!! Εκπληκτικό... Μιας και λοιπόν στις συνεδριάσεις της επιτροπής παρευρίσκονταν συνήθως τρία μέλη του Απόλλωνα, θεώρησαν ότι έχουν τα 3/5 της επιτροπής, το ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος 1/5 κι ο Δευκαλίων που ήταν μάλλον διακοσμητικός και ουδέποτε μετέχων το άλλο 1/5! Ας σκεφθεί ο αναγνώστης αν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ωμή παραβίαση της παρακαταθήκης του Τρύφωνα Ολύμπιου. Ας αναλογιστεί το μέγεθος του πραξικοπήματος. Το διασυλλογικό πήγε περίπατο. Η ισοτιμία και η συναπόφαση κενό γράμμα. Μάθαμε ύστερα από δύο ολόκληρα χρόνια πως στην ουσία είμασταν νεροκουβαλητές του Απόλλωνα!
Πως μας έκαναν και χάρη που συμμετείχαμε στη διοργάνωσή ΤΟΥΣ! Τα Προμήθεια ήταν του Απόλλωνα. Και το ειρωνικό της υπόθεσης είναι ότι κι αν ακόμη μας εκμυστηρεύονταν τις προθέσεις τους από την αρχή, εμείς θα τους βοηθούσαμε! ΤΟ ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος θέλει να γίνονται πράγματα. Θέλει να προάγεται η υπόθεσή μας. Ας μας έλεγαν, παιδιά, θέλουμε να συνεχίσουμε τα Προμήθεια, βάλτε ένα χεράκι! ΔΕΚΑ χέρια θα βάζαμε, όπως και βάλαμε άλλωστε. Αλλά γνώριζαν πως δεν είχαν τις δυνάμεις να το κάνουν. Μόλις όμως διαμορφώθηκε μία υγιής και δυναμική κατάσταση, μόλις ένοιωσαν πως πολλά πράγματα μπορούν πλέον να λειτουργήσουν με αυτόματο πιλότο, όταν θεώρησαν εαυτούς δυνατούς για να φέρουν τη διοργάνωση εις πέρας, έδειξαν το χαρακτήρα τους, τις προθέσεις τους, φανέρωσαν την ποιότητά τους.

ΑΝΤΙ-ΥΣΕΕ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΑ-Η ΟΛΙΓΩΡΙΑ ΤΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ ΟΛΥΜΠΙΟΥ

Το ΥΣΕΕ ανέκαθεν τελικά τους ενοχλούσε. Πολύ χολή χύθηκε πολλή σπερμολογία αναπτύχθηκε, πάμπολλα ψέματα ειπώθηκαν. Η τελευταία μας προσπάθεια να διασωθεί το κύρος των Προμηθείων και να απομονωθούν οι θύτες του, στέφθηκε από αποτυχία .΄Ισως γιατί ακολούθησε και πάλι την οδό της διαφάνειας αντί αυτής του βυζαντινισμού. Τελευταία μας ελπίδα ήταν ο Τρύφων Ολύμπιος. Σκεφθήκαμε τη σύσταση νομικού προσώπου με τον τίτλο «Προμήθεια» στο οποίο θα συμμετείχαν επώνυμοι άνθρωποι του λεγόμενου «χώρου» από όλη την Ελλάδα με κριτήριο το κύρος και την αντιπροσωπευτικότητα. Τα μέλη του ΥΣΕΕ δεν ήταν πλειοψηφία στο εν λόγω καταστατικό για προφανείς λόγους. Και φυσικά, την πλέον περίοπτη θέση σε αυτό είχε δικαιωματικά ο ίδιος ο Τρύφων Ολύμπιος. Και είχαμε όλοι συμφωνήσει πως η ιδέα θα υλοποιούνταν ΜΟΝΟΝ εφ’ όσον υπέγραφε ο ίδιος ο Τρύφων. Ο οποίος προφορικά δικαίωνε 100% τη στάση μας. Κατάλαβε από τις τόσες συνομιλίες που είχε με πολύ κόσμο που βρίσκονταν ο πυρήνας του προβλήματος. Σε επίσκεψη που έγινε στον τόπο κατοικίας του στη Μάνη, μας δήλωσε πως δεν μπορεί να υπογράψει ένα κείμενο στη σύνταξη του οποίου δε συμμετείχε, υποσχέθηκε όμως αναγνωρίζοντας το πρόβλημα πως θα αναλάβει πρωτοβουλίες για να αποκαταστήσει την τάξη. Δεν το έπραξε... Δεν ήθελε να έρθει σε ρήξεις που θα ήσαν αναπόφευκτες στην προσπάθειά του να δώσει ουσιαστικές λύσεις. Δεν ήθελε να χαλαστεί με κανέναν. Και καλά καλά, ούτε την υπόσχεσή του ενώπιον των θεατών την Κυριακή των Προμηθείων του 2007 πραγματοποίησε, να συστήσει δηλαδή ο ίδιος νομικό πρόσωπο με άτομα επιλογής του προκειμένου αυτά να αναλάβουν
εφεξής τα Προμήθεια. Ίσως κουράστηκε... Ίσως βαρέθηκε να ασχολείται και να φθείρεται σε τέτοιες καταστάσεις. Από την άλλη όμως, ως πρόσωπο απόλυτης αποδοχής δεν πήρε τις δέουσες ευθύνες. Δεν έλαβε αποφασιστικές πρωτοβουλίες. Έτσι, που κάποιοι ενθαρρυμένοι από την έλλειψη αποφαστικότητας του γεννήτορα του θεσμού έγιναν απολύτως ασύδοτοι και αμετροεπείς. Και κάπως έτσι, φθάσαμε στο σήμερα.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ...

Ένα σήμερα που βρίσκει τα Προμήθεια στο σημείο μηδέν. Με ανθρώπους που πληρώνονται για να παρέχουν τις υπηρεσίες τους. Είτε σε χρήμα είτε και σε είδος, λες και είναι στη φυλακή και ζητούν αμοιβές που μετρώνται σε κούτες τσιγάρων! Με «οιωνεί» προέδρους που απαιτούν και τους πληρώνεται το δωμάτιο που διαμένουν στο Λιτόχωρο καθώς είναι μάλλον «πολύ λούμπεν» για προέδρους να μένουν δυο βράδυα σε αντίσκηνο αλλά και «αντιπροεδρικό» να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να πληρώσουν τα έξοδα διαμονής και διατροφής τους...
Η Δελφύς αποβάλλεται. Όχι ευθέως! Όχι ντόμπρα και σταράτα! Εμμέσως. Τίθενται για τη συμμετοχή της όροι που είναι εκ των προτέρων γνωστό πως δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί. Της ζητείται να συμπράξει «συλλείτουργο» (!) με το ΕΛΗΝΑΙΣ που ακόμη και σήμερα δεν έχει αναγνωρίσει την ΑΠΑΤΗ που πουλά περί τάχα αναγνώρισης της Ελληνικής Εθνικής θρησκείας. Να πράξει συλλείτουργο με την Τετρακτύ! Αυτή που τόσο έχει βυσσοδομήσει στο παρελθόν εις βάρος του ΥΣΕΕ. Την Τετρακτύ με τη χρόνια δεδηλωμένη χλευαστική και γενικά απολύτως απαξιωτική στάση για τα Προμήθεια, τα οποία αποκαλούσαν «ηλίθιο πανηγυράκι για καθυστερημένους»! Από τη μια δηλαδή αντιλαμβάνεται κανείς την εντυπωσιακή έλλειψη οποιουδήποτε ποιοτικού κριτηρίου από τη μεριά των διοργανωτών που καλούν μία ομάδα που με απόλυτη συνέπεια φτύνει τα Προμήθεια και τους σε αυτά συμμετέχοντες κι από την άλλη την προφανέστατη σκοπιμότητα της Τετρακτύος που προκειμένου να συμμετάσχουν σε χτύπημα κατά του ΥΣΕΕ, προθυμοποιούνται όπως λάβουν επισήμως μέρος και γίνουν πανηγυρτζήδες – πάντα κατά το δικό τους τρόπο σκέψης - χάριν της εξυπηρέτησης της λύσσας τους. Άξιοι!

Και αφήνουμε στο τέλος τον όρο των διοργανωτών για συλλείτουργο με κάποια...Λάβρυ! Μία ομάδα αποτελούμενη από αποσκιρτήσοντα μέλη του ΥΣΕΕ. Ανθρώπους που την όποια αναγνωρισιμότητά τους την οφείλουν στη συμμετοχή τους στο ΥΣΕΕ και τις επιμέρους ομάδες του. Βρέθηκαν στα Προμήθεια το 2005 το 2006 το 2007 και το 2008 ως μέλη της Δελφύος έξω από την οποία θα ήταν παντελώς άγνωστοι πέραν του στενού οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Προσέφεραν είναι η αλήθεια μεν, πήραν πολλά είναι επίσης η αλήθεια δε. Θεώρησαν ηθικό και έντιμο να εξαργυρώσουν την αναγνωρισιμότητα που απέκτησαν στα Προμήθεια επί τέσσερα χρόνια, με το να επιχειρήσουν να πάρουν τη θέση της Δελφύος. Γιατί ούτε αυτοί θα αποδέχονταν «συλλείτουργο» με τη Δελφύ γιατί τρέφουν αισθήματα που μόνον...τρυφερά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν για συγκεκριμένα μέλη της Δελφύος. Όχι. «Συλλείτουργο» όμως με αυτούς που έως εχθές έβριζαν δεν έχουν πρόβλημα να τελέσουν. Να γίνουν ομοτράπεζοι αυτών που έως εχθές θεωρούσαν ως ορισμούς της αχρειότητας δεν έχουν. Έφθασαν ακόμη και στο σημείο εκπρόσωπός τους που έως εχθές έφτυνε τους διοργανωτές, να τους γλύφει πλέον «αναγνωρίζοντας» τάχα πως έχει μεγάλες ευθύνες και το ΥΣΕΕ Β. Ελλάδος στην κατάληξη που είχαν τα πράγματα το 2007 γιατί ερέθισε την ατμόσφαιρα με τις κινήσεις που έγιναν για το καταστατικό για το οποίο κάναμε λόγο πιο πάνω και σύμφωνα με το οποίο θα ιδρύονταν νομικό πρόσωπο για τη διαχείριση των Προμηθείων! Και τα έλεγε αυτά ένας άνθρωπος που συμμετείχε στο εν λόγω καταστατικό και είχε βάλει ήδη την υπογραφή του, θεωρώντας μάλιστα πως ανεξαρτήτως αποφάσεως του Τρύφωνα θα έπρεπε η υπόθεση να προχωρήσει!!!!!! Όχι... Να μπουν σφήνα και να πλήξουν τη Δελφύ ήθελαν τα παιδιά. Τσάμπα όμως ο κόπος τους. Δε χρειάζονταν να εκτεθούν τόσο απροσχημάτιστα. Έτσι κι αλλιώς ήξεραν πως οι διοργανωτές ήθελαν με κάθε τρόπο να αποκλείσουν το ΥΣΕΕ. Μπορούσαν να περιμένουν με ασφάλεια και σιγουριά. Αλλά τι να κάνουμε, το τυφλό μένος ωθεί σε βιαστικές κινήσεις... Και βέβαια δε θα έχουν και διλήμματα προερχόμενα από μιαρότητα του χώρου φανταζόμαστε. Γιατί, ας το μάθει κι αυτό ο κόσμος, η Ιεροπραξία του θερινού ηλιοστασίου των Προμηθείων του 2006 είχε κοντέψει να τιναχτεί στον αέρα! Ρεζίλι κοντέψαμε να γίνουμε και με άπειρα παρακάλια και μόνο απεφεύχθη το απόλυτο πατατράκ! Τι είχε συμβεί; Εξ αιτίας των προστριβών που είχαν λάβει χώρα μεταξύ ημών και του Απόλλωνα, κάποιοι εκ της τότε Δελφύος θεώρησαν πως ο χώρος εκεί όπου τελούνται τα Προμήθεια είναι...μιαρός και γεμάτος αρνητική ενέργεια και αρνούνταν να τελέσουν Ιεροπραξία εκεί προτείνοντας να πάμε κάπου αλλού ουσιαστικά μόνοι μας ! Τώρα όμως, μιαρότης δεν υπάρχει κατά τα φαινόμενα! Κι από τη στιμή μάλιστα που το κακό ΥΣΕΕ δε θα είναι παρόν, προφανώς όλα καλά. Ούτε άγη, ούτε μιαρά φαινόμενα, όλα μέλι γάλα...Άξιος ο μισθός τους!

Κάπου εδώ η μακρά αυτή αναδρομή τελειώνει. Μπορεί να είπαμε πολλά, επειδή όμως ειλικρινά δε θέλουμε να επανέλθουμε, θελήσαμε να είμαστε αναλυτικοί σε τέτοιο βαθμό ώστε ο αναγνώστης να σχηματίσει μία αν όχι πλήρη, τουλάχιστον ικανοποιητική, εικόνα έτσι ώστε να ξέρει και να μην έχει το άλλοθι της άγνοιας. Να μπορεί να μας κρίνει όλους γνωρίζοντας κρίσιμες λεπτομέρειες και περιστατικά. Δεν πρόκειται να ακολουθήσει άλλη ανακοίνωση και οποιαδήποτε ενασχόλησή μας με το κεφάλαιο Προμήθεια εν γένει, πλην δραματικού απροόπτου.
Αποσυρόμαστε από την υπόθεση λευκομέτωποι, με ήσυχη συνείδηση και γνώση πως προσφέραμε από την ψυχή μας για ένα σκοπό που αντιμετωπίσαμε ως Ιερό.

Έρρωσθε.
ΥΣΕΕ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

13/5/09

ΕΡΠΕΤΩΣΑΝ ΧΑΙΡΟΝΤΑ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ!








"Δεν έχουν καταλάβει ότι όταν εμείς μιλάμε για επανελλήνιση μιλάμε για κάτι το εντελώς διαφορετικό από εκείνο που αυτοί εννοούν με τον ίδιο όρο και συνεπώς δεν ανήκουμε στην ίδια όχθη του ποταμού. "

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 213 / 13. 5. «2009»


«Ήθος ανθρώπωι δαίμων» (Ηράκλειτος)

«Οι άριστοι ξέρουν να δημιουργούν έχθρες και να τις διατηρούν» (Νίτσε)

Κάποιοι μπορεί να είναι πια πολύ χαρούμενοι, αφού και η ζηλοφθονία τους έχει πλήρως ικανοποιηθεί και τα υπαρξιακά τους προβλήματα είναι πια οριστικά λυμένα.

Μετά από 5 σχεδόν χρόνια λύσσας και μανίας για αποκλεισμό του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών (Υ.Σ.Ε.Ε.) από τα ανά έτος διεξαγόμενα «Προμήθεια», εφέτος βρέθηκε τελικά η κουτοπόνηρη φόρμουλα τού να γίνει η βρώμικη δουλειά με προσποιητή «αφέλεια» και μετάθεση ευθυνών από τον θύτη στο θύμα, έτσι ώστε ο αποκλεισμός να μπορεί να παρουσιασθεί ως δήθεν ΑΥΤΟ-αποκλεισμός.

Η νεοσύστατη ομάδα υπό το όνομα «Προμηθεύς Πυρφόρος», εφεξής διαχειριστής αυτόκλητος (και ελπίζουμε να είναι τέτοιος, αφού διαφορετικά στην όλη γελοιότητα θα ενεχόταν και ο ιδρυτής του θεσμού Τρύφων Ολύμπιος, πράγμα που θα ήταν τουλάχιστον τραγικό) του ετήσιου θεσμού, έθεσε εφέτος ωμά και κυνικά ως όρο στον Ιεροπρακτικό μας Θίασο «Δελφύς» - Υ.Σ.Ε.Ε. το να συναινέσει στην ηθική κατάντια μιας κοινής τελετής με ανθρώπους που μας χωρίζει αξιακή, ηθική και ιδεολογική άβυσσος.

Με τον προσφιλή σε όλους τους ρωμιούς ισοπεδωτισμό και την σαχλεπίσαχλη πλέον επίκληση ενός άνευ κριτηρίων δήθεν «ενωτικού» πνεύματος («αρμονικής συνεργασίας» και άλλων τέτοιων. νόστιμων), που αντικειμενικά εκβιάζει την συμπόρευση αλλά και συγχώνευση του ενάρετου με τον αχρείο, του αγωνιστή με τον απατεώνα και του άθεου ή αντιχριστιανού ή αντιεβραίου με τον ευσεβή πολυθεϊστή, οι αυτόκλητοι διαχειριστές των «Προμηθείων» έστειλαν τελεσίγραφο ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει δεκτός στις εκδηλώσεις «τους» ο σοβαρότερος και πολυπληθέστερος φορέας της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, ήταν να χαμηλώσει φυσικά και ηθικά, ποσοτικά και ποιοτικά και να δεχθεί δίπλα ως ισότιμες (!) τρείς μικρο-ομάδες που είναι τοις πάσιν γνωστό ότι δεν έχουν τις καλύτερες διαθέσεις απέναντί του.

Ο Ιεροπρακτικός Θίασος «Δελφύς» - Υ.Σ.Ε.Ε. εκβιάστηκε όχι απλώς να δεχθεί κοινή ιεροπραξία με μία δράκα ανθρώπων που, υπό το όνομα «Λάβρυς», αιτήθηκαν δίχως αξιοπρέπεια στους «διαχειριστές» να τον υποκαταστήσουν στην τελετή, όταν μόλις προ μηνών αποστάτησαν από αυτόν επειδή έκριναν ότι δεν ικανοποιείτο επαρκώς η απαίτησή τους για απόλυτη ασυδοσία μέσα σε έναν οργανωμένο φορέα (και αφού προηγουμένως δημιούργησαν αγεφύρωτη εχθρότητα προς τα υπόλοιπα μέλη), αλλά κυρίως να δεχθεί κοινή ιεροπραξία με τις ελάχιστα πιο μεγάλες από δράκα μικρο-ομάδες ΕΛΗΝ.Α.Ϊ.Σ. και ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ, των οποίων το στίγμα οφείλουμε να δώσουμε εν τάχει αμέσως παρακάτω, προς αποσαφήνιση της αυστηρής απόστασης που επιμένουμε και θα επιμένουμε ΕΣΑΕΙ να κρατάμε από αυτές.

Οι αυτόκλητοι διαχειριστές των «Προμηθείων» ζήτησαν να συλλειτουργήσει ο Ιεροπρακτικός Θίασος «Δελφύς» - Υ.Σ.Ε.Ε. με το ΕΛΗΝ.Α.Ϊ.Σ., που προ μόλις ολίγων ετών εμφανίσθηκε μέσω ενός εκκλησιαστικού συντάκτη μεγάλης εφημερίδας να έχει δήθεν «αναγνωρίσει» την Ελληνική Θρησκεία, εξαπατώντας το ελληνικό κοινό, σπέρνοντας σύγχυση για την κατάσταση του συλλογικού θρησκευτικού δικαιώματος στην χώρα μας, αλλά και ταυτόχρονα βρίζοντας και τις δύο πραγματικές και σοβαρές οργανώσεις τής εν λόγω Θρησκείας (Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών και Ελληνική Εταιρεία Αρχαιοφίλων) και μεθοδεύοντας προβοκάτσιες που ως τελικό αποτέλεσμα είχαν την ρήξη με πολλές αρχαιολογικές υπηρεσίες, την διακωμώδηση του αγώνα μας και την διαπαντός κατάργηση της πρόσβασής μας σε αρχαία Ιερά για λατρευτικούς λόγους, με επίσημη μάλιστα απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Για να διατηρήσει την απαραίτητη απόσταση ασφαλείας από την εν λόγω μικρο-ομάδα, το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών υποχρεώθηκε σε έκδοση ειδικής ανακοίνωσης (182 / 24. 3. 2006), η οποία βεβαίως παραμένει σε ισχύ, αφού αυτή μέχρι και σήμερα δεν έχει ζητήσει δημόσια συγγνώμη ούτε για την εσκεμμένη εξαπάτηση των Ελλήνων, ούτε για τις εναντίον μας ύβρεις και άλλες χυδαιότητες.

Οι αυτόκλητοι διαχειριστές των «Προμηθείων» ζήτησαν επιπρόθετα να συλλειτουργήσει ο Ιεροπρακτικός Θίασος «Δελφύς» - Υ.Σ.Ε.Ε. με την μικρο-ομάδα ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ, η οποία προ ετών, το 2001, καταχρώμενη της εμπιστοσύνης του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών που είχε δεχθεί ως καταστατικό μέλος του ένα στέλεχός της, έδρασε ύπουλα και διαλυτικά εκ των έσω, απαντώντας επί μήνες αντί ημών το ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο. Επί μήνες, άνθρωποι από την Βόρειο Ελλάδα που ήθελαν να γίνουν μέλη μας διοχετεύονταν στην δική τους μικρο-ομάδα (όπου, ευτυχώς, ελάχιστοι μόνον παγιδεύτηκαν), ενώ άγνωστος αριθμός ανθρώπων από την υπόλοιπη Ελλάδα και το εξωτερικό παροτρυνόταν να μην μας ξαναπλησιάσει επειδή δήθεν ήμασταν. «ανθελληνική» οργάνωση! Όταν κάποτε αποκαλύφθηκε επιτέλους η προδοτική και αισχρή δράση αυτής της μικρο-ομάδας, την αποκηρύξαμε με δημόσια ανακοίνωσή μας, δίχως βεβαίως να καταφέρουμε να την συνετίσουμε, αφού αυτή συνέχισε την συκοφαντική της δράση και μετά την αποκήρυξή της, συμμαχώντας μάλιστα κατά καιρούς με οποιονδήποτε αυτή θεωρούσε ότι ήταν επαρκώς εχθρικά τοποθετημένος απέναντί μας.

Το εντελώς γελοίο όμως στην όλη υπόθεση αναφορικά με την συγκεκριμένη μικρο-ομάδα είναι ότι η ηγεσία της από ιδρύσεως των «Προμηθείων» κατηγορούσε ως «γελοίο» και «ψώνιο» τον Τρύφωνα Ολύμπιο, κάγχαζε τους «χλαμυδόπληκτους» και σχεδόν κάθε χρονιά ήγειρε ενστάσεις επειδή επιμέναμε να παρευρισκόμαστε στις εκδηλώσεις. Αυτήν ακριβώς την ΤΕΤΡΑΚΤΥ έρχονται σήμερα οι αυτόκλητοι διαχειριστές των «Προμηθείων» όχι μόνον να καλωσορίζουν ως ομότιμό τους οργανικό τμήμα των εκδηλώσεων, αλλά και να απαιτούν να μας την στήσουν «αποκαθαρμένη» δίπλα μας, στον βωμό μας, την ώρα που οι ιερείς μας θα ανοίγουν τις ψυχικές μας πύλες για την διέλευση του Θεού Απόλλωνος.

Οι αυτόκλητοι διαχειριστές των «Προμηθείων» ξέρουν πολύ καλά ότι η μεταφορά της δικής μας τελετής του Θερινού Ηλιοστασίου από άλλα μέρη της Ελλάδος στα «Προμήθεια» έγινε το 2005 με αποκλειστικό σκοπό να ενισχυθούν τα τελευταία. Ήταν μία δύσκολη στιγμή για τον θεσμό, καθώς από τις αρχές του 2005 ο ιδρυτής και έως τότε αποκλειστικός διοργανωτής Τρύφων Ολύμπιος είχε ανακοινώσει ότι λόγω κόπωσης δεν θα συνέχιζε πια τα «Προμήθεια». Με παρότρυνση δικών μας ηγετικών στελεχών δέχθηκε να επιτρέψει την έκτοτε τέλεση των «Προμηθείων» από διασυλλογική επιτροπή και το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών έδωσε όπως πάντα ανιδιοτελώς την ψυχή του, όχι απλώς για να διατηρηθεί ο θεσμός αλλά και για ν' ανέβει και άλλο η ποιότητα και μαζικότητά του.

Αλλά εδώ λειτούργησε ξανά η ζηλοφθονία και μοχθηρία των ρωμιών: αντί οι μικρο-ομάδες που συμμετείχαν στην επιτροπή να είναι ευγνώμονες για το γεγονός ότι το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών δέχθηκε μεγαλόθυμα την ασχέτως μεγέθους ισοτιμία, δεχόμενο να εξισωθεί σε ισχύ ψήφου με ολιγομελείς ομάδες ή ακόμα και μονομελείς ομάδες- σφραγίδες, εκδήλωσαν από την επόμενη κιόλας χρονιά την πρόθεσή τους να πεταχτεί το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών εκτός «Προμηθείων» λες και αυτό ήταν που έπαιρνε αίγλη από τα «Προμήθεια» και όχι το αντίστροφο. Αρχικά απέκλεισαν από την επιτροπή τον εκπρόσωπο του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών Βορείου Ελλάδος (Υ.Σ.Ε.Ε.Β.Ε.) και το 2008 επεχείρησαν αιφνιδιαστικά να επιβάλουν «συλλείτουργο» με το ΕΛΗΝ.Α.Ι.Σ. κατά παράβαση του ίδιου του δικού τους προγράμματος εκδηλώσεων, όπου και εκεί έλαμπε η κουτοπονηριά, αφού η «Δελφύς» - Υ.Σ.Ε.Ε. είχε μετατραπεί σε «Δελφύς» σκέτη και ορφανή, λες και επρόκειτο για μία ακόμα ομάδα του λεγόμενου «χώρου», άσχετη από το «όλον» του Υ.Σ.Ε.Ε.

Τελικά φέτος η γελοιότητα και η κουτοπονηριά ξεχείλισαν και οι αυτόκλητοι διαχειριστές των «Προμηθείων» βρήκαν την προαναφερθείσα μαγική φόρμουλα του ωμού αποκλεισμού μας (φαινομενικά ΑΥΤΟ-αποκλεισμού μας), αφού είναι αδιανόητο να εκπορνεύσουμε εμείς τα ποιοτικά μας κριτήρια και το αξιακό μας σύστημα, πόσο μάλλον για να συμμετάσχουμε απλώς σε μια εορτή. Φαίνεται ότι τόσο οι αυτόκλητοι διαχειριστές, όσο και κάθε άλλος ομόφρονάς τους, δεν έχουν καταλάβει ούτε ποιοι είμαστε, ούτε τι εκπροσωπούμε. Δεν έχουν καταλάβει ότι όταν εμείς μιλάμε για επανελλήνιση μιλάμε για κάτι το εντελώς διαφορετικό από εκείνο που αυτοί εννοούν με τον ίδιο όρο και συνεπώς δεν ανήκουμε στην ίδια όχθη του ποταμού.

Ο καθένας βεβαίως έχει δικαίωμα να μην καταλαβαίνει τι του γίνεται, ακόμα και να προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει. Ο καθένας επίσης είναι ελεύθερος να γλύφει εκεί που φτύνει και να σταυροφιλιέται με τους έως τώρα εχθρούς του, να νερώνει απεριόριστα το κρασί της συνείδησής του, να κάνει όσες εκπτώσεις τον βολεύουν στις αξίες του και εν γένει να επιλέγει τον εύκολο δρόμο των σκυλοσυμμαχιών και της συσπείρωσης σε όλο και πιο χυδαία επίπεδα από τον δύσκολο δρόμο των μεγάλων απαιτήσεων και της επιμονής στην Αρετή. Ο καθένας τελοσπάντων είναι ελεύθερος να επιλέξει αυτό που του αξίζει.

Ερπέτωσαν χαίροντα «Προμήθεια», λοιπόν! Που πάει να πει ας πάνε στο καλό και με χαρά τα «Προμήθεια», στα οποία εμείς κουνάμε μαντίλι. Ευχόμαστε στους «επανελληνιστές» να πετύχουν την «επανελλήνιση» που τους αξίζει και τους ευχόμαστε κάθε επιτυχία στον δρόμο που αυτοί με τις μεθοδεύσεις τους χάραξαν. Εμείς τους απαλλάσσουμε εφεξής από την αποδεδειγμένα ενοχλητική παρουσία μας και τραβάμε τον δικό μας ανώτερο δρόμο, περιοριζόμενοι στο δικό μας σπουδαιότατο και πολυετές έργο, συνεργαζόμενοι μόνο με οργανώσεις που πληρούν τις μη διαπραγματεύσιμες προϋποθέσεις ποιότητας που στο κάτω - κάτω της γραφής έχουν τεθεί όχι από εμάς, αλλά από τους ίδιους τους πραγματικούς Έλληνες προγόνους μας.

Το Θερινό Ηλιοστάσιο της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας θα τελείται εφεξής μακράν του ωραίου Λιτοχώρου, στο οποίο πλέον οι εύθραυστες ιερές συμμαχίες των ετερόκλητων «ενωτικών» θα μπορούν απρόσκοπτα να επικαλούνται τους Θεούς που αυτοί πιστεύουν και ανενόχλητοι, ξεφορτωμένοι επιτέλους από σοβαρότητες, αρετές και οργανώσεις, να ονειροπολούν την πολύ συγκεκριμένου τύπου «επανελλήνιση» που αυτοί έχουν στο μυαλό τους.

ΥΠΑΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ

Πηγή: www.ysee.gr

8/5/09

Συνέντευξη του συγγραφέα Βλάση Ρασσιά σχετικά με τον νεοελληνικό Διαφωτισμό και τον απόηχο του κινήματος των Ιακωβίνων στην Ελλάδα

Αγαπητέ κ. Ρασσιά, πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ο Διαφωτισμός δεν άγγιξε πραγματικά τη χώρα μας στα χρόνια λίγο πριν και μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Εσείς συμφωνείτε με αυτήν την άποψη;
Με βάση αυτό που τελικά προέκυψε ως νεοελληνική πραγματικότητα από την ζοφερή εποχή που έκανε την «μπασιά» της στην χώρα μας η ρωσοκίνητη και ρωσόδουλη «Φιλορθόδοξος Εταιρεία» (στις αρχές της δεκαετίας του 1840) μέχρι το όμοιο από πλευράς πνευματικής ποιότητας σήμερα, στο οποίο δυστυχώς αποτελούμε ως χώρα την τελευταία και θλιβερότερη θεοκρατία της Ευρώπης, θα έλεγα ότι έχουν δίκιο. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο «αγγίχθηκε» η χώρα μας από τον Ευρωπαϊκό «Διαφωτισμό», αν και με διαφορά φάσεως μισόν περίπου αιώνα, αλλά, επιπλέον, εκείνοι οι εξαιρετικοί και γενναίοι άνθρωποι που στελέχωσαν την απόπειρα που οι ιστορικοί αποκαλούμε «Νεοελληνικό Διαφωτισμό», έδωσαν έναν εξαιρετικά δύσκολο και άνισο αγώνα και γι' αυτό και μόνο τους πρέπει η τιμή από πλευράς κάθε ανθρώπου που θέλει να λέγεται καλλιεργημένος.

Ως γνωστόν τα διαφωτιστικά κινήματα ανά την Ευρώπη στηρίχθηκαν εν πολλοίς στον αρχαιοελληνικό τρόπο θέασης των πραγμάτων. Σε πόσο μεγάλο βαθμό παρουσιάστηκε ανάλογη κατάσταση στη χώρα μας;
Είναι αλήθεια ότι οι ευρωπαίοι «Διαφωτιστές» στηρίχθηκαν στην σκέψη των Αρχαίων Ελλήνων, όμως δεν θα έλεγα ότι συμμερίστηκαν τον ίδιο τρόπο θέασης των πραγμάτων, πόσο μάλλον την ίδια κοσμοθέαση. Προσπαθώντας να αντικρίσουν «το πρόσωπο του εχθρού», οι ευρωπαίοι «Διαφωτιστές» είχαν το βλέμμα τους καρφωμένο στην ιουδαιοχριστιανική παραληρηματική αντίληψη, ερμηνεία και μετάδοση των πραγμάτων, που αθροιστικά στοίχειωσαν ένα μεγάλο τμήμα της ανθρωπότητας επί αιώνες και προκάλεσαν ποταμούς αίματος, απερίγραπτο πόνο, μαζική ψυχική διαστροφή και απέραντο σκοταδισμό και δεισιδαιμονία. Όμοια με τους περισσότερους από τους μετέπειτα άθεους, έπεσαν στην παγίδα να αναγνώσουν το, σύμφυτο με κάθε είδος ζωής που γνωρίζει ότι θα πεθάνει, θρησκευτικό φαινόμενο αποκλειστικά μέσα από την μονοθεϊστική του διαστροφή και να καταλήξουν από την μία σε μια αποϊεροποίηση των πάντων και από την άλλη σε μία ιδιότυπη δικτατορία του «Λόγου», τον οποίον προηγουμένως υποβίβασαν σε «Ratio», αλλά αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα για να το αναλύσουμε εδώ.
Αν και ο Πήτερ Γκαίη στον πρώτο τόμο της δίτομης ερμηνείας του για τον «Διαφωτισμό», και μιλάω για το «The Rise of Modern Paganism» που εκδόθηκε το 1966 και ακολουθήθηκε μετά από τρία χρόνια από το «The Science of Freedom», θέλει να ανιχνεύει μια «παγανιστική» κατεύθυνση, υπό την έννοια ότι οι «Διαφωτιστές» έστρεψαν τον αρχαίο Ελληνικό και Ρωμαϊκό Παγανισμό κατά της ιουδαιοχριστιανικής θεοκρατίας για να δημιουργήσουν τον σύγχρονο εκκοσμικευμένο πολιτισμό, τον οποίο εκείνος καταχρηστικά ορίζει ως «Παγανισμό», η Θρησκεία του «Διαφωτισμού» ποτέ δεν πέρασε τα σύνορα του «ντεϊσμού», δηλαδή της πανθεϊστικής πίστης σε έναν εγκόσμιο Θεό που δεν ασχολείται με τον εκδηλωμένο κόσμο και συνεπώς δεν αλληλεπιδρά με αυτόν.
Αντίθετα από τους όρους που αρέσκεται να χρησιμοποιεί ο Γκαίη, η συνέχεια του «Διαφωτισμού» δεν ήταν ένα πνευματικό κίνημα «Παγανισμού», μήτε καν «πολιτικού και μη λατρευτικού», όπως εισηγήθηκε πριν από λίγες δεκαετίες ο Αλαίν ντε Μπενουά, αλλά ένα κίνημα ρασιοναλισμού και αθεϊσμού. Το κίνημα της λεγόμενης «Ελεύθερης Σκέψης», των «Freethinkers» όπως λέγονται στα αγγλικά, είναι ο καλύτερος συνεχιστής του «Διαφωτισμού», καθώς αν και υπήρξε χρονικά παράλληλο με αυτόν (κάποιοι μάλιστα θέτουν ως αφετηρία του τον θάνατο του Τζιορντάνο Μπρούνο επάνω στην πυρά, το 1600), εξακολούθησε να υπάρχει και να επεκτείνεται, ιδίως κατά τον 19ο αιώνα και προσέφερε στην ανθρωπότητα εξαιρετικούς ανθρώπους, όπως λ.χ. τον Ρομπέρτο Μπλουμ, τον Λουδοβίκο Μπούχνερ, τον Τζωρτζ Ουϊλιαμ Φούτε και αρκετούς άλλους.
Προσπαθώντας να κτυπήσουν την δεισιδαιμονία και την θρησκοληψία που επί αιώνες ανέθρεψαν το άγριο σκοτάδι και τον εξίσου άγριο τρόμο της χριστιανικής κυριαρχίας, οι «Διαφωτιστές» μάς χάρισαν έναν φωτεινότερο κόσμο, που όμως είναι άδειος από κάθε ιερότητα. Η απάντηση στην αρρωστημένη θρησκευτικότητα δεν είναι να ξεριζώσουμε από τους ανθρώπους την θρησκευτικότητα, όπως ακριβώς και η απάντηση στην αρρωστημένη σεξουαλικότητα δεν είναι να ξεριζώσουμε την σεξουαλικότητα. Και οι δύο είναι για τον άνθρωπο έμφυτες, φυσικές καταστάσεις, που εάν τυχόν έχουν διαστραφεί, το μόνο που χρειάζεται είναι να ξαναγυρίσουν στην υγιή μορφή τους. Ο «Διαφωτισμός» όμως έσπειρε για την θρησκευτικότητα τον αθεϊσμό, με την ίδια επιθετικότητα που ο αυθεντικός Χριστιανισμός έσπειρε για την σεξουαλικότητα την αποχή, ή ακόμα και τον αυτο-ευνουχισμό. Όταν οι «ροβεσπιεριστές» προσπάθησαν το 1794 να καθιερώσουν την πολιτική λατρεία ενός μη προσωπικού Θεού που αποτελεί την πηγή της Φύσης, της Αρετής, της Λογικότητας και της Δημοκρατίας, εκτός από τους χριστιανομοναρχικούς είχαν απέναντί τους και τους άθεους, οι περισσότεροι των οποίων προσχώρησαν πρόθυμα στην συνομωσία της 9ης Θερμιδώρ.
Βλέπουμε λοιπόν ότι οι «Διαφωτιστές» ευκαιριακά μόνον εισχώρησαν στην Αρχαιοελληνική κοσμοθέαση και οπωσδήποτε καθόλου στον πυρήνα της. Αντίθετα, και αυτό ακούγεται ίσως οξύμωρο αρχικά, ο ελάχιστα ισχυρός και ημιτελής Νεοελληνικός «Διαφωτισμός» έκανε, τουλάχιστον στην ηρωϊκή όσο και τραγική περίπτωση του Θεόφιλου Καϊρη, μία γενναία κατάδυση στην ευσεβή λογικότητα και την λογική ευσέβεια των προγόνων μας.

Θεωρείτε δηλαδή ότι ο Ευρωπαϊκός «Διαφωτισμός» έμεινε και αυτός ημιτελής, όπως και ο Νεοελληνικός, αν και φυσικά σε λιγότερο βαθμό;
Όχι, δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο. Ο Ευρωπαϊκός «Διαφωτισμός» ολοκλήρωσε τον δικό του κύκλο και κατέθεσε την δική του ακραία ορθολογική πρόταση, αντίθετα από τον «Νεοελληνικό Διαφωτισμό» που ουσιαστικά κατεστάλη εν τη γενέσει του και ακόμα, για την δική μας κοινωνία, εκκρεμεί ως αίτημα η συνέχιση και ολοκλήρωσή του. Ωστόσο και ο κύκλος του Ευρωπαϊκού «Διαφωτισμού» ελάχιστα θα είχε βοηθήσει από μόνος του την ανθρωπότητα, εάν δεν είχε ακολουθήσει η απόπειρα μαζικής πολιτικής εφαρμογής των προταγμάτων του, η οποία κορυφώθηκε με την Γαλλική Επανάσταση και κυρίως με τους Ιακωβίνους.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι μόλις 24 χρόνια πριν την μεγάλη εκείνη Επανάσταση, ο άγγλος «Διαφωτιστής» Νταίηβιντ Χιούμ, του οποίου η «Φυσική Ιστορία» είχε προκαλέσει τις υστερικές αντιδράσεις των χριστιανών ομοεθνών του όταν κυκλοφόρησε, εξέφραζε σε επιστολή του προς τον Χιού Μπλαιρ και άλλους την απελπισία του για το γεγονός ότι πέρα από τον λόγο των «Διαφωτιστών», δεν υπήρχε τότε παρά μία αχανής έρημος σκοταδισμού, αναλφαβητισμού, επίμονης αδιαφορίας και δεισιδαιμονίας, μία απέραντη επικράτεια «Ηλιθιότητας, Χριστιανισμού και ’γνοιας», για να χρησιμοποιήσω τα δικά του λόγια. Και δικαιολογημένα. Αυτά τα γράφει ο Χιούμ το 1765, έναν χρόνο μετά την έκδοση στην Γενεύη του «Φιλοσοφικού Λεξικού» του Βολταίρου, αλλά και έναν χρόνο πριν οι χριστιανοί θεοκράτες καταδικάσουν σε κόψιμο της γλώσσας και του δεξιού χεριού του και κάψιμο στην πυρά τον νεαρό Σεβαλιέ Λα Μπάρ με τις κατηγορίες ότι τραγουδούσε αντιχριστιανικά άσματα, κορόϊδευε την «Παρθένο Μαρία» και δεν είχε... βγάλει το καπέλο του όταν αντάμωσε με μία λιτανεία. Σημειωτέον ότι μαζί με τον δυστυχή εκείνον άνθρωπο οι θεοκράτες έκριναν σκόπιμο να κάψουν και ένα αντίτυπο του βολταιρικού «Φιλοσοφικού Λεξικού».

Έθνος - εθνισμός - εθνικισμός, Θρησκεία, Ελληνικότητα. Τρεις έννοιες που σαφέστατα την μετεπαναστατική περίοδο είχαν εντελώς διαφορετικό νόημα σε σχέση με τις ημέρες μας. Αλήθεια, ποια ήταν εκείνη την εποχή η αντίληψη των Ελλήνων για τους παραπάνω όρους;
Κοίταξε, παρά την αγραμματοσύνη που τους είχαν επιβάλει οι κατακτητές που έδρευαν στην Νέα Ρώμη του Βοσπόρου, οι υπόδουλοι Έλληνες γνώριζαν καλά μέχρι και τον 16ο τουλάχιστον αιώνα ότι ήσαν κάτι διαφορετικό από τους άλλους λαούς της βυζαντινής επικράτειας, για αυτό και σε αρκετές περιπτώσεις ο σωστός ιστορικός τους βλέπει να πλησιάζουν σε καταστάσεις που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως «μικρές εθνεγερσίες», όπως λ.χ. στον πειρατικό έλεγχο του νότιου Αιγαίου τον 8ο και 9ο αιώνα, στην ανταρσία της Αττικοβοιωτίας τον 11ο αιώνα, στην συντονισμένη κοινή ανταρσία πελοποννησίων και ηπειρωτών επί Λέοντος Σγουρού, η οποία αναχαιτίσθηκε από την κάθοδο των σταυροφόρων, στον αντάρτικο αγώνα των «πληθωνιστών» που πλαισίωσαν τον Κλαδά και τους άλλους «στρατιότι» μετά τον πρώτο Ενετοτουρκικό Πόλεμο, και πάει λέγοντας. Τον 19ο αιώνα όμως, οι Έλληνες παρέλαβαν από την Δύση τις έννοιες της πατρίδας και του έθνους και τις πρόσθεσαν σε εκείνη ακριβώς την έως τότε ασαφή ανυποταξία τους, που τους έκανε πάντοτε να θεωρούν εαυτούς διαφορετικούς όχι μόνο από τους Οθωμανούς, αλλά και από τους «ρωμαίους» στυλοβάτες τους. Ξεφεύγοντας το 1806 από τους δίχως την ελάχιστη έστω εθνική συνείδηση χριστιανούς ρωμιούς που σκότωσαν τον αδελφό του και τον καπετάν Γιώργα στην Δημητσάνα, ο αφορεσμένος από τον πατριάρχη Καλλίνικο τον Ε Θεόδωρος Κολοκοτρώνης κατέφυγε ως απλό «παιδί της κλεφτουριάς» στα Επτάνησα, μυήθηκε στις πιο πάνω έννοιες από μετα-ιακωβινικούς και προ-καρμποναρικούς κύκλους και επέστρεψε ως συνειδητός Έλληνας που ήθελε να «κόψει» τους «Πέρσες» και ν' απελευθερώσει μία «πατρίδα».
Όπως και οι αρχαίες έννοιες της δημοκρατίας, της πολιτικής ελευθερίας και της πατρίδας, έτσι και η έννοια του έθνους ξαναγεννήθηκε στις ημέρες της Γαλλικής Επανάστασης, έπειτα από πολλούς αιώνες κατά τους οποίους ο Χριστιανισμός είχε καταστρέψει στην Ευρώπη κάθε μορφή εθνισμού. Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι οι μοναρχικοί αντεπαναστάτες δήλωναν τότε ότι δεν αναγνώριζαν την έννοια αυτή, ούτε τους νόμους που εκδίδονταν στο όνομά της, θεωρώντας έγκυρους μόνον τους νόμους που εκδίδονταν στο όνομα του... Χριστού και του βασιλιά.
Σημαντικό στοιχείο άλλωστε είναι το ότι οι ευρωπαίοι επαναστάτες του 18ου αιώνα γνώριζαν πολύ καλά ότι η Δημοκρατία, η Ελευθερία (στην πολιτική της διάσταση, όχι στο πλαίσιο του να μην είναι κάποιος σκλάβος ή δουλοπάροικος), η Πατρίδα (ως γη των πατέρων - προγόνων και όχι ως επικράτεια κάποιου δυνάστη) και ο Εθνισμός ήσαν δεδομένα αντιδιαμετρικά αντίθετα από εκείνα της χριστιανικής μοναρχο-θεοκρατίας που βασάνισε την Ευρώπη επί αιώνες (πολύ σωστά ο σύγχρονός μας Γάλλος φιλόσοφος Ονφρέ τοποθετεί ιστορικά την πρώτη εμφάνιση του ολοκληρωτισμού στην γηραιά ήπειρο την εποχή που ο, υποτίθεται, «Μεγάλος» Κωνσταντίνος ίδρυσε το χριστιανικό κράτος του). Ενδιαφέρουσα είναι μία ιστορική λεπτομέρεια που ανακάλυψα όταν έγραφα πρόσφατα την ιστορία του Γράκχου Μπαμπέφ: στο «Μανιφέστο των Ίσων» που συνέγραψε το 1796 ο αναρχικός ποιητής Μαρεσάλ για λογαριασμό της «Ένωσης των Δικαίων», οι Γάλλοι χαιρετίζονταν ως λαός που «επί 15 αιώνες έζησε σκλάβος». Δηλαδή στην τοιχοκολλημένη προκήρυξή τους προς τον απλό λαό οι οπαδοί του Μπαμπέφ θεωρούσαν δεδομένο ότι αυτός γνώριζε ότι η απώλεια της ελευθερίας του συνέπιπτε χρονικά με τις αρχές του εκχριστιανισμού του!
Βέβαια όλες αυτές οι επαναστατικές τον 18ο αιώνα έννοιες, έχουν σήμερα διαστραφεί από τα αφεντικά της ανθρωπότητας και κατ' επέκταση αφομοιωθεί. Η οργανική και άμεση δημοκρατία κατήντησε κοινοβουλευτισμός, η πολιτική ελευθερία, που προϋπέθετε την Πολιτική Αρετή, ξέπεσε σε απαλλοτρίωση δικαιωμάτων στο όνομα των έξω από κάθε οργανικότητα «ατόμων» που αποτελούν τον άριστο στυλοβάτη τόσο του μονοθεϊσμού όσο και του καπιταλισμού, και η φυσική αγάπη για την πατρίδα και η εξίσου φυσική ανάγκη για πολυμορφία της εθνόσφαιρας του πλανήτη μας καταγγέλθηκαν ή εξευτελίστηκαν από τους πονηρούς ή απατημένους διαβιούντες εντός του απατεωνίστικου δίπολου «διεθνισμός» - «εθνικισμός», για το οποίο οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να διαβάσουν περαιτέρω στο δοκίμιό μου «Έθνος, Εθνισμός, Εθνοκράτος, Εθνικισμός».

Τι ακριβώς ήταν το κίνημα των Ιακωβίνων; Πού είχε τις ρίζες του και τι κατάφερε να πετύχει στην Ευρώπη; Πως αξιολογήθηκε, ως κίνημα, τους μετέπειτα αιώνες;
Οι Ιακωβίνοι ήσαν το άθροισμα πολυάριθμων γαλλικών πολιτικών και επαναστατικών λεσχών στα τέλη του 18ου αιώνα, οι οποίες σταδιακά συγκρότησαν κανονικό κίνημα, που απετέλεσε την κύρια πολιτική δύναμη πίσω από την Γαλλική Επανάσταση. Το κίνημα αυτό πραγμάτωνε τρόπον τινά τις ιδέες των «Διαφωτιστών», κυρίως των Τζων Λοκ και Ζαν - Ζακ Ρουσώ, όριζε ως σκοπό της Δημοκρατίας την πολιτική υλοποίηση όλων των «ανώτερων ιδεών» και ως πρώτες πολιτικές αρετές την εργασία υπέρ του γενικού καλού και την αγάπη για την πατρίδα γη και το έθνος και έθρεφε θαυμασμό για τα πολιτεύματα της Οργανικής Δημοκρατίας που ανέδειξαν η λυκούργεια Σπάρτη και η Ρώμη της εποχής της Δημοκρατίας. Ο Ροβεσπιέρος μάλιστα, σε μια ομιλία του στην Εθνοσυνέλευση, είχε επαινέσει την πρώτη ως κάτι που φωτίζει «σαν μια λάμψη αστραπής μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι».
Για τους Ιακωβίνους, η Παιδεία δεν έπρεπε, όπως γινόταν μέχρι τότε, να επαφίεται στην οικογενειακή υπερηφάνεια ή στις προκαταλήψεις των ατόμων, αλλά όφειλε να είναι γενική και ισότιμη για όλον τον λαό με αποκλειστικό της σκοπό να δημιουργήσει ενεργούς δημοκρατικούς πολίτες, επαναφέροντας την πολιτική διάσταση του ανθρώπου και εκγυμνάζοντας συστηματικά τους πολίτες στην συμμετοχή στα κοινά. Για τον 18ο αιώνα αυτό ήταν ένα επαναστατικότατο αίτημα, το οποίο παραμένει σε ισχύ ακόμα και σήμερα, αφού και εδώ υπήρξε χυδαία αφομοίωση από τους κρατούντες, οι οποίοι έναν περίπου αιώνα τώρα απλώς παράγουν κατάλληλα γρανάζια των μηχανισμών τους και τίποτε περισσότερο. Όλοι μας γνωρίζουμε καλά τι είδους «παιδεία» μας έδωσαν οι διαχειριστές των ζωών μας και πού αυτή η δήθεν «παιδεία» μάς οδήγησε και εξακολουθεί να μάς οδηγεί, όταν αντίθετα, πριν από 200 και βάλε χρόνια, οι Ιακωβίνοι απαιτούσαν από την Δημοκρατία την «εκπλήρωση των επιθυμιών της Φύσης» και την «υλοποίηση των υποσχέσεων της Φιλοσοφίας»
Οι «Λέσχες» των Ιακωβίνων έδρασαν όχι μόνο στην Γαλλία αλλά και στις γερμανικές χώρες, το Βέλγιο, την Ιταλία, την Κροατία, την Τσεχία, την Ουγγαρία, κοντολογίς σε όλη σχεδόν την τότε δυτική Ευρώπη και στις αρχές του 19ου αιώνα άρχισαν να μεταλλάσσονται είτε σε εκείνο που γνωρίζουμε ως Καρμποναρισμό, είτε σε εκείνο που απετέλεσε τον πρώϊμο Σοσιαλισμό.
Με ρωτάς τώρα πώς αξιολογήθηκε ο Ιακωβινισμός τους μετέπειτα αιώνες, αλλά και ο Καρμποναρισμός και ο Μπλανκισμός και ο επαναστατικός Σοσιαλισμός και ο Αναρχισμός θα προσθέσω εγώ στην ερώτηση, για να σ' απαντήσω αμέσως ότι, δυστυχώς, η κυριαρχία του Μαρξισμού στα τέλη του 19ου αιώνα αδίκησε όλα αυτά τα κινήματα, τα οποία η αλαζονεία των κομμουνιστών προσπάθησε να υποβιβάσει είτε ως «αστικά», είτε ως «αφελή» για να ψηλώσει μέσα από το δικό τους χαμήλωμα, όπως ακριβώς έκανε και ο Χριστιανισμός με τους πολιτισμούς των Εθνικών. Είναι το διαχρονικό και διατοπικό σύνδρομο «της ταπείνωσης του Ολύμπου για να αισθάνεται άνετα ο Γολγοθάς», όπως έγραψα πρόσφατα σε ένα κείμενό μου. Κρίμα βεβαίως. Στις ημέρες μας έχουν πιο μεγάλη αξία τα καθαρά οράματα του πρώϊμου Σοσιαλισμού, ακόμα και οι ονειροπολήσεις του, παρά τα μετέπειτα ψευδεπιστημονικά «πακέτα» λύσεων δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν των μαρξιστολενινιστών.

Πού συναντάμε στην Ελλάδα «Λέσχες» Ιακωβίνων; Ήταν εύκολο ή δύσκολο το έργο τους τη δεδομένη χρονική στιγμή;
«Λέσχες» Ιακωβίνων υπήρξαν μόνον στα Επτάνησα, αν και ο Πασχάλης Κιτρομηλίδης διασώζει την πληροφορία ότι το 1794 δρούσε στην Κωνσταντινούπολη μία «Λαϊκή Λέσχη», η οποία είχε ζητήσει να γίνει, και είχε γίνει, δεκτή ως παράρτημα της «Εταιρείας των Ιακωβίνων». Στην κυρίως Ελλάδα, όπου δεν υπήρχε καμία απολύτως «υπόγεια» οργανωτική δυνατότητα, μήτε καν Τεκτονισμός, ήταν φυσικά αδύνατη η σύσταση επαναστατικών οργανώσεων, γι' αυτό ακόμα και η «Φιλική Εταιρεία» ιδρύθηκε στο εξωτερικό.
Ο επτανησιακός Ιακωβινισμός, «Γεροντινισμός» στις τοπικές διαλέκτους, αναπτύχθηκε μέσα από πολιτικές «Λέσχες», «Ιακωβινεία», κυρίως στην Κεφαλονιά και την Κέρκυρα, επωφελούμενος από την εκεί γαλλική κυριαρχία μετά από την συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο, το φθινόπωρο του 1797. Οι επτανήσιοι «Γεροντίνοι» επεδίωξαν την κατάλυση της ολιγαρχίας και την χορήγηση ελευθερίας και ισότητας σε όλον τον λαό, παράλληλα με αναβάθμιση του πνευματικού επιπέδου του. Ίδρυσαν λοιπόν από την δημευθείσα περιουσία της Εκκλησίας σχολεία, βιβλιοθήκες και τυπογραφεία και άρχισαν να κυκλοφορούν τις δυτικές ιδέες περί Ελευθερίας. Να σημειώσουμε εδώ ότι η Ελευθερία ακόμη και ως λέξη προκαλούσε τότε την μήνη των τυράννων και των ρασοφόρων συνεργατών τους, όπως βλέπουμε στην περίπτωση της «Πατρικής Διδασκαλίας» του 1798, εκείνου του επαίσχυντου κειμένου προς τους ραγιάδες, μέσα στο οποίο ο πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης χαρακτήριζε την Ελευθερία «μεθόδευση του διαβόλου», «πονηρία και απάτη ξεχωριστή», καθώς και «δέλεαρ του διαβόλου και φαρμάκι ολέθριον δια να κατακρημνίσει τους λαούς εις την απώλειαν και ακαταστασίαν»
Το έργο των «Γεροντίνων» δεν ήταν βεβαίως εύκολο, λόγω της αμορφωσιάς και της θρησκοληψίας του μεγαλύτερου τμήματος του λαού, που ελεγχόταν απολύτως από τους παπάδες, όμοια με τους εξαθλιωμένους φτωχούς της Νάπολης, τους «lazzaroni», που τους είχαν εξοπλίσει το 1799 ο πάπας και ο βασιλιάς κατά των ολίγων, μορφωμένων και ευγενών Ιακωβίνων της εκεί βραχύβιας «Παρθενόπειας Δημοκρατίας». Παρά τις αντιδράσεις των αρχόντων και των ρασοφόρων, οι κερκυραίοι και κεφαλλονίτες Ιακωβίνοι έκαψαν σε επίσημες τελετές το «Libro d' Oro», καθώς και τα σύμβολα και παράσημα των αριστοκρατών και φύτεψαν το τρομακτικό για τους τυράννους της εποχής «Δέντρο της Ελευθερίας», που στην κορυφή του δέσποζε ο κόκκινος φρυγικός σκούφος.

Μπορείτε να μας αναφέρετε ορισμένα από τα προτάγματα αυτών των επτανησιακών «Λεσχών» των Ιακωβίνων;
Για να χρησιμοποιήσω τα λόγια που παραθέτει στο ενδιαφέρον βιβλίο του «Η Γαλλική Επανάσταση και η νοτιοανατολική Ευρώπη» ο Κιτρομηλίδης, οι επτανήσιοι Ιακωβίνοι πρωταγωνιστούσαν σε όλες τις πολιτικές εκδηλώσεις «σχεδιάζοντες πολλά περί πλούτου, ιδιοκτησίας, διατηρήσεως των ελευθεριών του λαού, αρχαίας δόξης και Θρησκείας». Γνωρίζουμε ότι ζητούσαν όχι μόνον πολιτική ισότητα, Δημοκρατία και μόρφωση για όλον τον λαό, αλλά και ανασύσταση των Ολυμπιακών Αγώνων, κατάργηση της χριστιανικής Θρησκείας και επάνοδο στην Ελληνική Εθνική Θρησκεία.
Όμως τίποτε από όλα αυτά δεν κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν, καθώς σταδιακά από το φθινόπωρο του 1798 μέχρι την άνοιξη του 1799 οι Γάλλοι εκδιώχθηκαν από τα Επτάνησα και έπεσε μαχαίρι στους ντόπιους «ανατρεπτικούς». Για αυτό συνεργάστηκαν η Ορθόδοξη Εκκλησία και τα θρησκόληπτα πλήθη που έλεγχε, οι Ρώσοι του Ουσακώφ και οι Οθωμανοί του Κατήρμπεη, μία πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα συμμαχία!

Θεωρείτε πως η παρουσία των Ιακωβίνων στην Ελλάδα κατάφερε να επηρεάσει ουσιαστικά τις μετέπειτα πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις; Υπήρξαν προσωπικότητες που ξεπήδησαν μέσα από αυτούς τους κόλπους και ποιον ρόλο διαδραμάτισαν;
Καθώς το ιακωβινικό κίνημα περιορίστηκε γεωγραφικά στα Επτάνησα, η επιρροή του ομοίως περιορίστηκε εκεί, δίχως να αγγίξει την κυρίως Ελλάδα, της οποίας οι επιρροές υπήρξαν κυρίως «καρμποναρικές», θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι ενώ η Καρμποναρία και η Σαρμπονερί απέτυχαν να προκαλέσουν εθνική αντιμοναρχική επανάσταση στην Ιταλία και την Γαλλία αντίστοιχα, πραγμάτωσαν τελικά εν μέρει το όραμά τους στην περίπτωση της Ελληνικής Επανάστασης, στην οποία ένα τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγινε τελικά «Ελλάδα», ανακτώντας το αρχαίο όνομά του.
Στα Επτάνησα τώρα, ο παραδοσιακός Ιακωβινισμός απετέλεσε τον γεννήτορα του κινήματος των Ριζοσπαστών, με πρόσθεση βεβαίως πολλών στοιχείων Μαντσινισμού και «ουτοπικού» Σοσιαλισμού, κυρίως των τύπων του Σαιν - Σιμόν και του Πιερ Προυντόν. Ο «Συνταγματικός Σύλλογος» των Ιακωβίνων του Αργοστολίου υπήρξε ο «παππούς» της οργάνωσης «Δημοτικόν Κατάστημα των Ριζοσπαστών», που έδρασε τον 19ο αιώνα, στα χρόνια της εκεί από το 1817 αγγλικής κατοχής. Μέσα από το κίνημα του Ριζοσπαστισμού, που επιστρατεύθηκε για την διάλυσή του όλο το γνωστό οπλοστάσιο των διαχρονικών τυράννων, δηλαδή φυλακίσεις, απαγχονισμοί, εξορίες και άλλα ανάλογα, αναδείχθηκαν εξαιρετικές προσωπικότητες της πολιτικής διεκδίκησης για κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία. Από τους ηγέτες των Ριζοσπαστών Ηλία Ζερβό - Ιακωβάτο και Ιωσήφ Μομφεράτο, που αγωνίστηκαν να κρατήσουν τις κοινωνικές θέσεις του κινήματος παρά τις συνεχείς απόπειρες τυχοδιωκτών «ρεαλιστών» να τις «λειάνουν», αρνήθηκαν αξιώματα και τελικά πέθαναν ξεχασμένοι και φτωχοί, πλην όμως αξιοπρεπείς, την σκυτάλη ανέλαβαν ο Παναγιώτης Πανάς, ο Ρόκκος Χοϊδάς, ο Μαρίνος Αντύπας και πολλοί άλλοι, που έγραψαν εξαιρετικές σελίδες στο απέραντο βιβλίο τού αγωνίζεσθαι για μια πιο ευτυχισμένη και ελεύθερη ανθρωπότητα.

Στις μέρες μας, διακρίνετε ομοιότητες με την προ Γαλλικής Επανάστασης περίοδο; Αλήθεια, ποια στοιχεία πρέπει να διακρίνουν σήμερα εκείνη την Αρετή για την οποία αγωνίστηκαν οι αντιστεκόμενοι στο πολιτικό, κοινωνικό και θρησκευτικό κατεστημένο; Εσείς πως αντιλαμβάνεστε τον όρο επαναστατικότητα στις μέρες μας;
Η μεγαλύτερη ομοιότητα είναι στο ότι υπάρχει, όπως και τότε έτσι και τώρα, ένα απέραντο και ισχυρό στρατόπεδο που αν και έχει χρεοκοπήσει από όλες τις πλευρές και κυρίως από την ιδεολογική και την ηθική, επιμένει να διεκδικεί την απόλυτη ακινησία της Ιστορίας ώστε να μην ανατραπεί. Αυτό από μόνο του ανακηρύσσει «επαναστατικούς» τους καιρούς μας, υπό την έννοια ότι εκείνος που απαιτεί ακινησία είναι καταδικασμένος να ανατραπεί. Κανείς δεν μπορεί να τραβήξει χειρόφρενο στην Ιστορία.
Από την άλλη όμως δεν υπάρχει σήμερα κατευθυντήρια ιδεολογία ικανή να οδηγήσει τα μεγάλα πλήθη, κυρίως λόγω του απόλυτου εξευτελισμού της σοσιαλιστικής ορολογίας από τους μαρξιστές κατά τον αιώνα που πέρασε, από αυτούς που αυτοχρίστηκαν «τέλειοι» (βλέπε «επιστημονικός» Σοσιαλισμός) και υποβίβασαν όλες τις πριν από δαύτους επαναστάσεις σε δήθεν ερασιτεχνικά προετοιμαστικά στάδια, όπως ακριβώς οι χριστιανοί με θράσος έκοψαν στα δύο την ανθρώπινη Ιστορία και υποβίβασαν όλους τους πριν την επικράτησή τους πολιτισμούς σε δήθεν ανούσια στάδια προετοιμασίας της ανθρωπότητας για τον ερχομό του Ναζωραίου. Βέβαια, πάντα «οι Ιακωβίνοι γεννιούνται στο τέλος της υπομονής», οπότε ίσως το μόνο που χρειάζεται είναι ο πυροκροτητής μιας «Βαστίλης» και από εκεί και πέρα ο δρόμος θα φτιαχτεί περπατώντας.
Για να μην προδοθούν όμως και αυτή την φορά τα πράγματα, θα χρειασθούν δίπλα στους Μαρά να αναδειχθούν και Σαιν Ζυστ και Ροβεσπιέροι. ’νθρωποι δηλαδή ικανοί να επιμείνουν στην πραγμάτωση της Αρετής, του στοιχείου δηλαδή που δεν επιτρέπει στα ωραία οράματα να καταλήξουν σε εφιάλτες ή παραστάσεις καραγκιόζη. Μιλάω για την Πολιτική Αρετή, αυτή που ξεχωρίζει τον ποιοτικό συνάνθρωπο από τον αχρείο παλιάνθρωπο, ένα παλαιότατο πρόταγμα που τραβάει σε βάθος όσο και ο πολιτισμός των Ελλήνων προγόνων μας που μυθολόγησαν τον Θεό Δία να χαρίζει στους πολίτες το τρίπτυχο αυτής της Πολιτικής Αρετής που μπορεί να οδηγήσει τους λαούς στην ευνομία: Δικαιοσύνη, Ευθύνη και Αιδώς.
Με ρώτησες και πώς αντιλαμβάνομαι τον όρο «επαναστατικότητα» στις ημέρες μας. Τον αντιλαμβάνομαι λοιπόν σαν διαρκή τάση να ωθούμε τα πράγματα προς την φυσικότητα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την συλλογική ελευθερία και ευτυχία, κόντρα στην απαξίωση του φυσικού κόσμου από τον μονοθεϊσμό, κόντρα στην ζουγκλοποίηση των κοινωνιών μας και την οικονομική αποτίμηση των πάντων από τον καπιταλισμό και, τέλος κόντρα στον ατομισμό που δίνει στον κάθε βλάκα την ψευδαίσθηση ότι αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο, πέρα και έξω από τους υπόλοιπους ανθρώπους και μοιραία τον στρέφει σε βία και κατασπάραξη. Με άλλα λόγια, η επαναστατικότητα υπάρχει σήμερα στην καθολική άρνησή μας να κάνουμε αποδεκτά τα αντιφυσικά και απάνθρωπα μηνύματα που εκπέμπουν τα καταστροφικά για την ελεύθερη σκέψη σχολεία, η αρνησίζωη και σκοταδιστική Εκκλησία, τα χαυνωτικά και αποπροσανατολιστικά Μ.Μ.Ε., οι ψηφοθήρες και προσκυνημένοι πολιτικοί, οι πολυάριθμοι σχεδιαστές της γιγαντιαίας μπούρδας που λέγεται «life-style» και όλα τα αόρατα κέντρα ελέγχου που θέλουν να μας παρουσιάσουν το άσπρο για μαύρο, τους θύτες για θύματα και το ανούσιο για ουσιώδες.

Βιογραφικό:
Ο Βλάσης Ρασσιάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 και αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (νυν Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών). Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει 19 βιβλία και πιο συγκεκριμένα 16 ιστορικά και δοκίμια (εκ των οποίων τα 13 αναφέρονται στην Αρχαία Ελλάδα), 1 φιλοσοφικό Λεξικό και 2 ποιητικές συλλογές, ενώ έχει επίσης αποδώσει στην νεοελληνική γλώσσα 2 έργα της Ελληνικής Γραμματείας, τα «Εγχειρίδιον» του Επικτήτου και το «Περί των Θεών και του Κόσμου» του Σαλλούστιου. Υπήρξε συνιδρυτής και συνεργάτης των περιοδικών «Speak Out» (1979), «Ανοιχτή Πόλη» (1980 - 1993) και «Διιπετές» (1991 - ) και έχει δώσει περισσότερες από 100 διαλέξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό με θέμα την κοσμοαντίληψη και τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων. Κείμενα και συνεντεύξεις του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά, φιλοσοφικά και κοινωνιολογικά περιοδικά και επιθεωρήσεις της Ελλάδος και του εξωτερικού, υπήρξε δε συνιδρυτής του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών (ΥΣΕΕ, 1997) και του Παγκοσμίου Συνεδρίου Εθνικών Θρησκειών (World Congress of Ethnic Religions, WCER, 1998).

Πηγή: http://www.metafysiko.gr/interviews.php?id=46